20 weken fotouitdaging

Op de laatste dag van het jaar heb ik de 20ste fotoblog geplaatst op fotouitdagingeva.blogspot.nl

Ik heb hiermee doel #22. 20 weken foto uitdaging voltooien voldaan!

Kijk op foto blog voor de foto's!

Verander de wereld begin bij jezelf....

In een te kort maar goed gesprek met een dierbare vriendin kwamen we op het volgende en dat zelfde kwam terug in een documentaire waar ik in zapte. 

Alsof het nu nogmaals duidelijk mijn leven in moest komen!

Het is wat ik mijn zoon probeer te leren: 

Hij kan de wereld niet veranderen, alleen jezelf kan je veranderen, in de hoop dat anderen daarvan leren!

En dan nog iets wat ik wil meegeven ... 

Als je niet begrijpt waarom ik dit bij elkaar heb gezet, reageer hieronder met je vraag of verklaring!

#39. Een quilt maken voor mijn bed

Mijn sprei is af!! Ik werd op het einde gek, want een toer duurde uren, maar ik ben er klaar mee!

doel #17. 100 volkoren broden bakken

Dit doel... ik weet niet eens precies wanneer ik het behaald heb, maar ik ben inmiddels ver voorbij de 100 broden. Hier en daar had manlief een hand aan een brood (voornamelijk uit de oven halen)

Vandaag was het een bijzonder brood, of eigenlijk 2. Ik heb me een poos terug ingeschreven bij  http://www.thuisafgehaald.nl Waarbij mensen zich kunnen inschrijven voor een volkorenbrood, door mij gebakken. Ik doe dit op aanvraag, aangezien ik bijna dagelijks bak. En gisteren had ik mijn eerste aanvraag! Vandaag rond 12:30 is mijn eerste brood afgehaald!

Dus vanmorgen op tijd opgestaan, de wekker zelfs gezet, en de broden in de machine laten draaien en vervolgens in een bakvorm gedaan. Het mooie brood is voor de klant geweest en het rondere brood heb ik net zelf aangesneden, voor een lekkere boterham met kaas!

Ik ben benieuwd hoe dit zich verder ontwikkeld!

bijzondere broden:

• twee kleuren brood voor pasen en kerst op school
• kaneel brood met veel suiker

Dankbaarheid

Er zijn heel vee lieve mensen in onze omgeving.
Mensen die niet weten wie we zijn,
mensen die weten wie we zijn,
mensen die ons kennen,
en mensen die ons echt kennen.

En van veel van deze mensen hebben we hulp gekregen.
Hulp met mijn studie, met mijn afstuderen, maar ook spiritueel en materieel.

En het is makkelijk om te zeggen dat je dankbaar bent voor hulp,
maar wat voel je dan..

Ik kan niet zeggen dat ik altijd blij ben, al wil ik dat eigenlijk zijn.
Ik wil niet zijn dat ik het met trots draag, terwijl ik me soms schaam.
Ik wil gewoon gelukkig zijn, maar waarom voel ik verdriet.

Ik denk dat ik wil verwerken, dat ik de lat te hoog heb gehad
en dat ik moet onderkennen dat ik het niet alleen kan.
Ik rouw over dat ik niet meer het leven heb wat we hadden,
met de keuzevrijheid en mogelijkheden.

En als die rouw, schaamte en het verdriet een plekje heeft gekregen.
Dan kan ik weer met opgeheven hoofd verder
en de hoop schijnt weer aan de horizon?

En dan voel ik iets, waarvan ik denk dat het de dankbaarheid moet zijn...

Loesje

Dit is de leidraad door mijn studie. 

Veel meer mensen dan ik zien dat ik het kan, dan dat ik het altijd voel en geloof. 

Maar ik ben goed op weg!

Ik heb besloten om toch echt pas aan werk te denken als ik mijn studie totaal heb afgerond! 

Ik heb vertrouwen in de toekomst en mijn kracht om altijd weer werk te vinden. 

De onderstaande Loesje leer ik een beetje relativeren. 

Ik heb altijd werk gehad en zal heus weer werk tegenkomen. 

Meestal rol ik er zo in en komt het vanzelf op de pootjes terecht, maar dat betekend niet dat alle nachten nu zorgeloos en lang zijn. Meestal zijn ze toch onrustig en vol bijzondere dromen. 

Dat is wat ik afgelopen periode enorm gevoeld heb. 

Eigenlijk onderken ik nu pas echt hoe enorm ik overspannen was. 

En ik ben mezelf zo enorm tegen gekomen en heb zo'n strijd met mezelf geleverd, 

maar eigenlijk kon ik pas groeien toen ik gestopt was met het strijden tegen mezelf. 

Ik vecht niet meer tegen de windmolens, 

ik vecht niet meer tegen mijn onzekerheid. 

Ik voel het, ik onderken het en ik probeer het los te laten. 

 Dat lukt heus niet alle keren, maar het lukt al beter dan eerst. 

Beat Busters

#88. Naar de Beat Busters

Gisteren avond was het zover, na een volle dag met veel indrukken. Lekker met zijn tweetjes in de auto naar Harderwijk.
Daar waren we ernstig verbaast dat de zaal nog leeg was. Na een lekker wijntje en een hapje voor Manlief begon het voorprogramma. Een leuke band met een zangeres die me een beetje aan Gwen Stefani doet denken.

Met een bijna lege zaal was het toch tijd voor het hoofdprogramma. De vrolijke tonen van de Beat Busters en de sterke teksten van Def P. Wat is het fijn om op herkenbare melodieën herkenbare teksten te horen. Stilstaan bij wat je hebt in het leven en voelen dat ik leef. Pascal weet toch zo goed de kern van de zaak te raken met zijn teksten.
Na afloop nog een gezellig praatje en toen weer naar huis.

Weer een doel afgestreept van mijn lijstje... en een fijne avond in herinnering.

update

Doelen in ontwikkeling:

#12. Mijn scriptie afronden. Vandaag zijn we de laatste dingetjes eruit aan het halen en ga ik printen en binden om het vervolgens af te gaan geven. Het einde is in zicht!

#13. Afstuderen: de aanvraag afstuderen is ingeleverd!

#17. 100 volkoren broden bakken. Hier schrijf ik binnenkort een aparte blog-post over

#19. 50 keer vegetarisch eten. Ik heb alweer 3 keer geen vlees gegeten..

#22. 20 weken foto uitdaging voltooien. Nog 2 foto's en dan heb ik alle foto's gemaakt en gepost op mijn blog http://fotouitdagingeva.blogspot.nl/

#88. Naar de BeatBusters (met Ramona). Ik heb kaartjes gekocht voor Def P en de Beatbusters voor Victor en mij. Ik had een cadeautjes gekregen met de voorwaarde dat ik er iets mee zou doen voor mijzelf. Ik gun mijzelf en ons een avondje uit! Ik ga dus niet met Ramona, maar ik ga!

Elke keer zie ik er tegenop om te gaan, 

want om mijn wortels te ervaren moet ik naar Amsterdam. 

Daar staat de plek waar ik gedoopt ben, en waar ik mijn kinderen heb kunnen laten dopen.

Op deze plaats liggen mijn spirituele wortels, 

waar vanuit ik heb kunnen groeien tot een spiritueel mens 

met ruimte voor vele inzichten op spiritualiteit.

En als ik daar dan zit, dan kom ik tot mijzelf 

en voel ik de rust en veiligheid op me neer dalen. 

Ik voel de bank, ik ruik de kerk en ik voel de sfeer.

Ik geef mezelf de ruimte om te staan in het moment, 

om te voelen wat ik voel en te kijken wat ik zie.

Meestal is er dan de ruimte voor emoties en laat ik een kleine traan,

vandaag voelde ik de warmte...

en mijn kleine meisje probeerde alles te begrijpen en bleef maar vragen stellen,

maar ook ik begrijp het niet allemaal,

of

allemaal niet.

Ik had vrede met mijzelf en de gedachte aan de Maria in mij en vond mezelf in vrede.

Balans

Mijn hoofd wil even snel mijn studie afronden, mijn lijf roept me terug. 

Ik wil alles doen voor de klas, maar thuis heb ik spierpijn.

Ik zie de troep in huis, maar mijn bed roept harder.

Deze periode ben ik constant bezig met het afwegen van belangen, mijn belangen. 

Waar leg ik de nadruk op, en wat laat ik nog steeds "even" liggen. 

Ik ben zoekende, elke week opnieuw naar een nieuwe balans. 

Ik loop over een koord, balancerend tussen wat ik wil en wat ik kan.

Balancerend tussen wat anderen van mij verwachten en wat ik kan geven. 

Stapje voor stapje lijk ik  het te vinden, maar toch val ik nog regelmatig van het koord af, maar ik blijf erop klimmen. Ik wil mijn doelen halen in mijn eigen tempo... met vallen en opstaan. 

Zuidelijk Afrika

 Er zijn van die momenten dat mijn gedachte terug gaan naar onze tijd in Zuidelijk Afrika. Het kan zijn als Toto op de radio voorbij komt, met het nummer Afrika. Ook als Freek in het Wild voorbij komt met avonturen in het wildpark.
Maar ook als mijn hoofd ontploft van de sneeuw in de lucht. Ik ben dol op sneeuw en ik vind het mooi, maar afgelopen jaren is de combinatie van sneeuw en drukte een werkelijke mokerslag! Dat zijn schijnbaar de momenten dat mijn lijf op een harde manier kan afdwingen dat ik rust neem. En dan onder dikke dekens warm worden en dromen van Afrika.

Het land waar ik zoveel hoop zag,
Het land waar ik zag dat mensen met weinig geld er het beste van maken
Het land waar het niet uitmaak of je shirt bij je rok past.
Het land wat me geleerd heeft, dankbaar te zijn met wat ik heb
Dankbaar voor mijn gezin, mijn huis en de mogelijkheid te studeren.

Zuidelijk Afrika heeft een spoor op me achter gelaten, een lijntje waar ik soms ineens even aan getrokken wordt. Uit mijn leven hier, naar mijn hart dat ook daar ligt!

feedback...

En dan is ineens het moment daar, na weken lang ploeteren.

De eerste weken had ik veel moeite met op gang komen, bedenken wat ik moest schrijven en welke richting ik ook alweer ergens in een mistige periode had bepaald.

Ik maakte een planning, waarbij ik de makkelijker onderdelen voorop zette en de moeilijkere later in de planning. Anderhalve week voor de deadline, liep ik tegen mijn eigen twijfel op. Wat moet ik met deze stukken en wat moet erin. Gelukkig was ik toch zo wijs geweest om 2 boeken over het schrijven van stukken mee te nemen uit de grote Bieb in stad.

Zo ontstond er stuk voor stuk een verhaal, dat steeds logischer in elkaar begon te hangen. Met de nodige feedback van lezers buiten het werkveld, merkte ik steeds meer dat ik de lijn vond. Van wat warrige gedachten ontstond een duidelijk lijn.

De laatste stukken vlogen uit mijn vingers, die als bezetene over mijn toetsenbord vlogen... en ineens, een dag eerder dan in verwachtte vloog het laatste stuk, dat aan het begin van mijn verhaal eindigt, via de mail en kwam met zeer weinig feedback terug. Aan het einde, had ik onwaarschijnlijk veel geleerd en hadden mijn kritische vrienden steeds minder te redigeren..

Vanuit de mistige periode zag ik soms ineens een helder licht...

Maar zonder mijn kritische en komma-n**kende vriendin en "ER" verwijderende vriend, maar ook zonder de steun van vele andere lieve mensen om mij heen, was ik niet zover gekomen.

Ik heb gisteren mijn scriptie voor feedback verzonden...

Nu is het duimen, voor weinig feedback!

verrassing

Met de post kwam er ineens een verrassing voor mijn kinderen. Een envelop met 2 Sinterklaaskadootjes. De kinderen waren er stil van.

En toen de kadootjes uitgepakt waren , hadden ze geen tijd om een ander plekje te zoeken, maar moest het gelijk bekeken worden. 

 

#8. Mijn minor afronden

Na lang wachten heb ik eindelijk het verlossende woord binnen. Het laatste onderdeel van mijn minor is ook voldaan!

Het enige waar ik nog op moet wachten is dat het allemaal op educator komt te staan, maar deze is binnen!! 

#8. Mijn minor afronden!

doel # 11

Een klein hoogte puntje, wat meteen duikt in mijn diepte puntje en mijn diepste onzekerheid raakt:

ik mag het moment kiezen waarop ik mijn assessment aan vraag.

Met andere woorden: ik mag mijn assessment aanvragen!

dus doel #11. Mijn praktijk assessment voltooien zet ik op : in ontwikkeling!

Even blog pauze

Om komende 4 weken hard aan mijn scriptie te kunnen werken, heb ik voor mijzelf besloten een blogpauze in te lassen. Heel moeilijk, maar ik denk zinvol!

Hebben jullie tips voor mij??

Liefs

slik..

Diploma-uitreiking		13 febr ‘13
Uiterste inleverdatum ‘aanvraag afstuderen’ (bijlage 11)  bij tutor		14-12- ‘12
Uiterste inleverdatum scriptie afstudeerwerkstuk (ter beoordeling) bij vakdocent en beoordelaar lioschool in hardcopy en digitaal		07-01-‘13
Uiterste inleverdatum portfolio bij tutor		18-01-‘13
Uiterste inleverdatum beoordelingsformulieren afstudeerwerkstuk (bijlage 14) bij tutor (2x: van vakdocent en beoordelaar lioschool)		18-01-‘13
Uiterste inleverdatum praktijkbeoordelingsformulier LIO-periode bij tutor		18-01-‘13
Afstudeerdatum op diploma		31-01-‘13
Diploma-uitreiking		13-02-‘13

Slik...

Onverwachte hoek

En daar zit je dan op een woensdag ochtend, in de wachtkamer van de UWV. Ik ben namelijk nog steeds ziek gemeld, en moest op gesprek komen.

Ik heb heel eerlijk en open verteld hoe het met me gaat: Dat ik 2 dagen naar stage ga en dat dat energie kost (maar dat is toch logisch) en dat ik gisteren een gesprek had met mijn scriptie begeleider. En in hoeverre ik nog concentratie klachten heb. Zij ziet mij nog niet 5 dagen in de week voor de klas staan, met deze klachten. En dat is voor haar een reden om pas over 8 weken weer een bel afspraak in te plannen...

Verder: de komende 4 weken ga ik mijn 1e versie van mijn scriptie in elkaar zetten. Alle hulp is welkom, maar ik ben moeilijk te helpen!

Ik ben deze dagen bezig geweest met de volgende doelen:
#12. Mijn scriptie afronden
#14. Stilstaan bij mijn werkende leven

#97. Naar Londen

Het doel #97. Naar Londen heb ik veranderd in een andere stedentrip
Naar Disneyland Parijs!

In 2007 waren mijn schoonouders 35 jaar getrouwd. Het plan was, om dat jaar met zijn allen naar Parijs te gaan en Disney bezoeken. Maar ik, of eigenlijk Riejanne gooide roet in het eten. Zij besloot om 11 dagen laten uitgerekend te zijn, en ik wilde niet met 38 weken zwangerschap nog naar het buitenland. Helemaal niet omdat mijn nicht een aantal jaar daarvoor vroegtijdig bevallen was, in op huwelijksreis in Parijs.
Dat jaar spraken we af, dat we 5 jaar laten alsnog zouden gaan.

Ook dit jaar, ging het niet vanzelf: Ik zou afstuderen en vrij krijgen was lastig, dus is het uitgesteld tot het najaar. Eindelijk zijn we met zijn 10-en vertrokken naar Parijs.

Kort samengevat: het was een magische ervaring!!

Jamie Oliver

Ik heb 2 keer uit Jamie gekookt: Pompoentaart en Cakejes! 

De pompoentaart heb ik samen met Riejanne en Sofie gemaakt 

En vandaag de cakejes met Robin en Riejanne (en een beetje kleurstof) 

 

 

#20. 20 keer uit een Jamie boek koken

Het volgende doel heb ik veranderd: #74. Een Geocache oplossen naar: #74 Haak les geven aan vriendinnen.

Het ontstond op het forum waar we al 9 jaar schrijven, Angelique, wilde wel weten hoe ze kon gaan haken, Beppos sloot zich daarbij aan, dat ze nog een tas met bolletjes wol had liggen en zo ging ik ons jubileum weekend in, met 2 kratten haakspullen en boeken.

En het haken stak elkaar aan, Loes ontdekte dat ze het nog kon en dat ze freestyle-haken erg leuk vindt. En Leaze en  Cindy probeerden het, waar ze snel de haakspullen bij door de kamer lieten vliegen.

Angelique en Loes, zijn thuis aan het haken geslagen en Yvonne wil nog haken voor Dummies via de computer. En ik.. ik heb meer ideeën dan mijn handen kunnen maken!

Simon en zijn mama

Op donderdag morgen, stapte ik uit de auto om de school binnen te lopen en merkte ik een pas verzonden Appje op. "Lieve Allemaal, om 5.25 zijn wij de trotse ouders van Simon Lucas geworden"

Die avond sprak ik met de nieuwe mama, van haar 2e zoon. En zoals meteen, komt de borstvoeding natuurlijk ter sprake. Ze weet heel goed wat ze moet doen, en ik merk dat ze haar gevoel laat spreken, maar toch is het heel fijn om te horen dat je het goed inschat, je bent natuurlijk pas net bevallen en je lijf is op hol.

Jammer genoeg was ik vrijdag middag, mijn telefoon in de auto vergeten, want via de app was er nog een berichtje binnengekomen, die ik pas vanmorgen kon beantwoorden. Het mooie is, dat de kleine Simon, zelf al gekozen heeft om het goed te doen!

Straks mogen we even baby snuffelen! Er is maar een handje vol mensen, waarbij ik zo snel na de bevalling wil en mag komen, snuffelen, meekijken en feliciteren. Een ontroerend besef!

"Lieve alle 4, ook via deze weg,
Heel veel geluk en gezondheid samen!
Deze kleine man had niet in warmere armen kunnen landen!"


#68. Nog 3 vrouwen ondersteunen met Borstvoedingszaken

Lezen

Toen ik Vijftig tinten Grijs gelezen had, was ik toch wel nieuwsgierig en heb ik Donkerder en Vrij ook gelezen. Nou weet ik tenminste hoe het afloopt!

En het voordeel is: mijn streven om boeken te lezen is wel sneller gehaald!
Maar nu eerst afstuderen!

#54. 10 boeken lezen

En omdat het ineens hard nodig was, heb ik alles klaargelegd, en is Man de ID-kaarten voor de kinderen gaan aanvragen. Dan zijn we alle 4 tenminste te legitimeren!

#57. id kaarten aanvragen

ps. Ik bak nog steeds zo'n 5 broden per week!
#17 100 volkoren broden bakken

gelezen: Vijfig Tinten Grijs

Boek 3 wat ik gelezen heb, is een boek waarover iedereen het heeft deze zomer.
"Vijftig Tinten Grijs"

Ik was een weekend weg met vriendinnen en toen kwam het ter sprake. Hier en daar kwam een e-reader te voorschijn en werden er citaten uit voorgelezen. Er ontstonden nog al wat hilarische gesprekken. En toen kon ik echt niet meer achter blijven.

Na het weekend kreeg ik een email, met daarin de versleutelde bestanden van deze trilogie. En ik heb deel 1 nu gelezen. Mijn mening over dit boek: dat zet ik niet op deze blog. Ik heb namelijk al genoeg meningen gehoord en daar voegt de mijne niets aan toe!

Ik ben in ieder geval nieuwsgierig genoeg om deel 2 ook te gaan lezen.

foto uitdaging: gewaagde kleuren

foto uitdaging: gewaagde kleuren:  aan deze kleurenpracht ging een proces vooraf: verf in zakjes doen en wrijven maar!

Zaterdag

En dan word ik wakker, op zaterdag morgen. De week is weer onvoorstelbaar snel voorbij gevlogen, maar ik heb deze toch wel weer met een redelijk goed gevoel af kunnen sluiten. Ik heb de week dan ook afgesloten met een glaasje wijn en goede gesprekken, zeer waardevol.
Zoals: "Is andere mensen willen helpen eigenlijk een egoïstische keuze" en "Is elk huwelijk tegen geld-problemen bestand?" en dan weet je soms gewoon dat het goed is.

En dan komt de volgende vraag om de hoek: "Ga ik rennen?" en ik heb de week positief afgesloten, dus durf ik mijn weekend ook met een uitdaging te beginnen
Meer dan 10 stappen terug, maar toch, ik heb gelopen en dat werkt toch enorm mindfull, een meditatie op niveau.
Ik ruik de herfst in de lucht (de herfst ruikt naar paddenstoelen, of ruiken paddenstoelen naar de herfst)
Ik voel de zon op mijn rug, die nog enorm haar best doet de wereld warm te maken
Ik adem en ik voel mijn longen vullen met lucht en ik bedenk elke keer weer: wat vind ik buiten zijn lekker, maar waarom is de drempel dan zo hoog?

Ik hoop toch echt als mijn scriptie af is, dat ik mijn laptop wat makkelijker los kan laten. Terwijl ik de meeste uren niet eens actief aan mijn scriptie werk.. maar dat is een ander gevecht!

Vol met goede gedachten , start ik dit weekend. Over 2 uurtjes zijn mijn kinderen alweer hier, de rust was welkom, maar ik ben blij als ik ze even mee kan nemen... de natuur in?

Soap

Ik heb weer stappen genomen, op een nieuw pad.
Ik vond het doodeng, om een nieuwe plek binnen te lopen, niemand te kennen en me dan ook weer kwetsbaar op te stellen. Ik had het heen en weer overwogen, maar ik had voor mijzelf geen keuze. Hoe kan ik iets laten slagen, als ik niet werk aan de punten die aan de basis liggen van mijn ... tja hoe beschrijf ik dat.

Ik mag geen falen zeggen, want ik heb niet gefaald, ik heb alles gegeven wat ik had.
Ik mag geen fout zeggen, want ik ben niet in mijn eentje verantwoordelijk voor de situatie.
Ik mag geen...
Ik moet geen..
Ik wil!
Ik wil geen negativiteit aangeven... want het is geen negatief punt van mij. Het is een leer punt voor mij. Een les die ik mezelf nu wil leren en waar ik sterker van wil worden.

Ik ben met warme handen opgevangen en krijg de ruimte die ik nodig heb en het vertrouwen, het vertrouwen wat ik in mijzelf niet meer had. Maar vertrouwen kan alleen groeien op eerlijkheid.

Heel langzaam voel ik mijn vertrouwen groeien. Mijn vertrouwen in mensen om mij heen, vertrouwen in mijn handelen en het vertrouwen in de toekomst. Heel voorzichtig zie ik die toekomst en het vertrouwen wat ik erin mag hebben, het vertrouwen wat ik erin wil hebben.

Mijn vertrouwen maakt met sterk en kwetsbaar tegelijkertijd.

Ik hoop dat de mensen bij wie ik met kwetsbaar laat zijn, niet mijn vertrouwen beschamen. Maar ik wil nou eenmaal vertrouwen hebben in de mensen en dat ze zien dat ik het beste met iedereen voor heb. Ik hoop dat meer mensen vertrouwen hebben... ik bedoel het niet kwaad, maar ben wel eerlijk.

Mijn vertrouwen is als een zeepbel, kleurrijk en onvoorspelbaar hoe sterk het kan zijn, maar wees voorzichtig, het is ook zo kwetsbaar.

Het schooljaar is weer begonnen

dus eigenlijk geen tijd is weer erg toepasselijk. Ik moet nu echt eens die scriptie afschrijven en tijd investeren in mijn nieuwe klas.

Ik wil per slot van rekening toch nu wel afstuderen!

foto uitdaging: Donker

foto uitdaging: Donker: In de hal van de feestlocatie hing ineens het colbert van de Bruidegom, met zijn prachtige corsage... Ik kon er niet aan voorbij lopen....

een nieuw schooljaar

Als je mij een jaar terug had gevraagd, hoe de wereld er uit zou zien, was het een ander beeld dan wat ik nu heb, ongetwijfeld! Maar terug kijken op oude dromen heeft geen zin. Ik wil in het hier en nu staan en kijken hoe ik nu verder kan om mijn doelen te halen.

Allereerst: Ik heb net een mailtje naar een docent gestuurd over een werkstuk wat we opgestuurd hebben, en niets meer over gehoord hebben. Ik wil de bevestiging dat het voldaan is, dan kan ik mijn minor afronden, als doel afsluiten!

En dan komt straks het uur van de waarheid: ik ga weer verder met mijn scriptie! Ik heb wat ideetjes opgedaan, maar de eerste stappen zetten is moeilijk en ik heb er gelijk alweer van wakker gelegen (dat is niet handig)

En dan de grootste aardverschuiving: het rooster van de kinderen is veranderd! Ze gaan nu 5 dagen in de week tot 14.00 naar school. Ze eten alle dagen een broodje op school en kunnen nu op 3 middagen afspreken met vriendjes!
Ik ben benieuwd of het brengt wat we ervan hopen!

De cirkel is nu rond

Zaterdag ochtend, ik heb het huis al 23 uur voor mij alleen en na een onstuimige week was dat een heel welkome situatie. Even alleen zijn, even doen wat ik wil en voornamelijk even niet doen wat er moet voor anderen. Even ik zijn... ik!

Ik zet een kopje koffie voor mijzelf, en neem daarvoor lekker de "speciale" koffie die ik van lieve moeder van school gekregen heb. Ik ruik de geur en vraag me af hoe je zoiets eigenlijk op de foto zou kunnen zetten. Ik herinner mezelf daarbij als klein meisje, bij mijn Oma in de keuken, die in een zilverkleurige koffie kan, met een losse filter houder en een filterzakje met daarin schepjes koffie (daarmee mocht ik dan helpen), water kookte op het gasfornuis en dan voorzichtig opschonk... Als klein meisje vond ik die geur al machtig...
Maar ik dwaal af!

Ik heb mijn doelen lijst even doorgekeken en de doelen #22/23/24 waren meer van het zelfde. Koken uit de kookboeken van Jamie Oliver, maar juist een boek waar ik de laatste maanden wel eens iets uit gekookt heb, stond er niet tussen. Ik heb die 3 doelen samen getrokken en het doel naar beneden bijgesteld, het gaat om de intentie. Ik heb dat mede gedaan, omdat ik nu niet in de situatie ben om boodschappen te doen op het niveau van Jamie Oliver, en ik wel heel creatief met eten bezig ben en zal moeten zijn.

Doel #22 staat in de kolom Multimedia en is nu geworden 20 weken foto uitdaging voltooien 4/20 en daarvoor heb ik een aparte pagina aangemaakt met daarop de foto's  http://fotouitdagingeva.blogspot.nl/

Die vriendin, die het leuke idee voor dit soort uitdagingen aandraagt, is deze week een van mijn Engelen, samen met haar Liefde. Deze week ben ik gestart met vragen, vragen om iets waar we het bij voorkeur niet over hebben. Ik kom het in grote mate te kort en Zij hebben eens benoemt misschien iets te kunnen betekenen. Het is eng, maar bij hun heb ik toch de eerst stap gezet om kwetsbaar te zijn en de vraag die ik liever niet stel te uiten. Ze ontvingen me met open armen en al kunnen zij niet alles oplossen, de vorm die we gevonden hebben, past er goed bij. Het belang van 1 van mijn kinderen, staat voor hen nu even in de spotlight. En zijn behartigen dat belang nu even. Een gelukkigere moeder kan je me niet maken.
"Dank je wel dat ik me zo veilig mag voelen bij jullie om dit te vragen"

Doel #23 is nu verschoven naar Persoonlijk en is: Leren mediteren. Van de week heb ik lang gesproken met mijn Broer. Hij heeft op een moment voor zichzelf keuzes gemaakt in het leven en is daarvoor een pad gaan bewandelen. Al gaandeweg dat pad, kom je op kruispunten. Die punten heeft hij benut om bewust de richting te kiezen die voor hem goed is. Daarbij komt veel mediteren, wat in de moderne wereld ook wel Mindfullnes genoemd kan worden.
Ik was zo blij om met hem te kunnen praten, met hem te kunnen delen en gewoon te zijn, op dat balkon, kijkende naar die meeuwen. De rust die hij nu uitstraalde en de filosofie over het omgaan met emoties (emoties, zijn niet negatief, ze zijn wat ze zijn en ze mogen er zijn, maar welke invloed laat ik het hebben) en zijn directe aardse hulp, heeft mij weer kracht gegeven. kracht om door te gaan.

Terwijl ik weg liep bij hem vandaan, om hem iets later ergens anders weer te ontmoeten, keek ik omhoog in het trappenhuis... het licht, de eindeloze trappen. En ik zag mezelf: ik sta nu beneden, onder aan de trap, maar ik zie wel weer het licht boven en ik ga rustig aan, op mijn tempo die trappen weer beklimmen, op weg naar het licht!

" de cirkel is nu rond "

(een quote uit Demo 48 van V&V Tilgenkamp) 

de stad in

Vorige week was het voor het eerst in jaren weer eens zover. Mijn moeder en ik gingen lekker samen de stad in. Om te winkelen voor kleding, vinden we mijn woonplaats erg makkelijk (ook omdat mijn moeder moeite heeft met het lopen van grote afstanden) Dus auto in de parkeer garage, onder de V&D en rondkijken maar!
Al sinds ik een klein meisje ben, ga ik regelmatig met mijn moeder winkelen. Van te voren bepalen we wat ik nodig heb en wat de budgetten van haar en mij zijn. De situatie was weer precies als toen ik een klein meisje was, ik had broeken nodig en mijn moeder had budget. Vroeger gingen we dan de hele Kalverstraat af en zo nodig ook de een stuk Nieuwe Dijk, bekeken alles en kochten op de terugweg wat we gezien hadden en waarvoor we gekozen hadden.
Zo hebben we eerst de opruiming van de V&D gekeken, maar besloten toen toch naar de Miss Etam gegaan, waar ik zeer goed geslaagd ben. 2 broeken, 2 hempjes, 1 trui/tuniek en een jasje en het allerleukste is, het is bijna allemaal met elkaar uit wisselbaar! En het grappigste: precies in budget!

Dus ik kan weer een doel 

van mijn lijstje afstrepen

#48. Mezelf een nieuwe 

outfit aan laten meten.

van wanorde naar administratie

Vandaag ben ik met mijn vader bezig geweest aan de administratie, Een van de dingen die we concreet aan zouden pakken is de kinderopvang-toeslag over 2011 opsturen. Aangezien we die papieren wel tegen kwamen maar het toeslag-formulier niet. Hebben we besloten de 2 dozen vol administratie uit te zoeken.

Dan krijg je daarna zo'n domino effect, want omdat we papieren tegen kwamen van de energie, keken we het mapje energie door en konden we een aantal verouderde papieren weg doen. Het zelfde geldt voor ziektekosten en belastingen. Ik had keurig de hele administratie vanaf 2000 in mijn lade.

Vanaf het moment dat ik ben gaan studeren, is mijn administratie ernstig versloft.. Ik heb niets weggedaan, wat belangrijk is, maar het was een wanorde...

Uiteindelijk hebben we de administratie van meer dan 2 dozen, want er lagen ook nog stapeltjes en bergjes op mijn bureau, terug gebracht naar een lade vol mapjes (waarvan ik er nog wel ooit een paar na moet lopen, maar dat is geen noodzaak) en een klein stapeltje lopende zaakjes.
Wat heb ik voltooit:
Ik heb de papieren opgestuurd naar de belastingdienst, over de kinderopvangtoeslag 2011
Ik heb de papieren in orde gemaakt voor de aanvraag van de WW
Ik heb een formulier ingevuld voor een van mijn pensioenfondsen
We hebben alle rekeningafschriften van de spaarrekeningen van de kinderen uit de envelop gehaald en op volgorde gelegd.
en ik heb 2 zakken vol papier weggedaan, waaronder afschriften van voor 2007, die bij mijn vader in de papierversnipperaar gaan.

Welke doelen heb ik hiermee behaald:
#35. Administratie op orde maken
#37. Kinderopvang toeslag opsturen naar de belastingdienst 2011

Ik zou mezelf trots moeten voelen... tja, dat is moeilijk... en eigenlijk zou ik nu energie moeten hebben om de rest van de chaos eens aan te pakken, maar ja... die heb ik niet.

Dank je wel lieve papa!
Zonder jou had ik nu nog in de chaos verkeerd!

de bodem

Wanneer weet je zeker dat je de bodem raakt?
Wanneer is het duidelijk dat je niet verder kan?
Wanneer zie je geen uitweg meer?
Wanneer zijn de oplossingen op?

Wat kan je dan nog doen?
Wie kan me nu nog helpen?
Hoe los ik dit nog op?
Hoe komt dit tot een goed einde?

Stilzitten heeft geen zin
Stilzitten is niet de oplossing
Dus ga ik door, want het moet
Ik ga door, zolang ik kan!

strand

Vorige week kwam ik tot een bijzondere ontdekking. Een kant die ik nog niet van mezelf kende. Afgelopen jaren hebben veel vakanties in het teken gestaan van wandelen van het Pieterpad en verkende we de beboste en groene Oostelijke kant van Nederland. Maar doordat we in het huis je van mijn peetoom en peettante mocht logeren, kwam ik ineens terug in de herinneringen van mijn jeugd. 

Dagen lang op het strand rondhangen. 

Als eerste op het strand aankomen

Stapel belegt brood mee (geen cent te makken) 

Bevroren flessen water mee

handdoeken en stoeltjes mee

scheppen, schepnetje, emmertje mee

en natuurlijk, zonnebrandcreme en een boek!

Ik kwam helemaal tot rust, beetje haken en een stukje lezen en zelfs een dutje. Genieten van de kinderen en kijken hoe de zee van eb tot vloed gaat. 

Tegen de tijd dat de zee bijna vloed is, ga ik de zee in. De golven beuken tegen mijn lijf en ik voel de onderstroming trekken aan mijn voeten. Ik geniet van het water wat tegen mij aan duwt en de stroming die mee wil trekken. De stroming zorgt ervoor dat mijn voeten dieper in het zand komen te staan, ze koele zandkorrels voelen bijna warm, bij de koude zee, maar de zee voelt niet koud op mijn verwarmde huis, , het is juist een fijne afwisseling op de mooie dag. 

Uiteindelijk zit ik in de branding, ik sta stil bij het moment en ik voel het schurende zand langs mijn benen, de schelpen om me heen, zoute spetters op mijn gezicht. Totaal bewust van het van me af laten glijden van de zorgen, het even genieten en stilstaan in het moment. Meerdere keren heb ik mijzelf afgevraagd of ik er al uit wilde en daar had ik geen antwoord op, wat is het goede moment om de zee uit te gaan als je geen agenda hebt. 

Wat wil ik eigenlijk... ?

wat wil IK! 

ik....

Ook daar in de zee had ik daar geen antwoord op, dus kruip ik weer terug in een boek, haak ik een stukje of zorg ik. En thuis komt er dan het leven weer op mijn bord terug. En dan probeer ik terug te denken aan dat moment in de zee, waarin het even alleen om mij draait... 

Doel #54. 10 boeken lezen

In de eerste weken van de vakantie heb ik met de kinderen en mijn liefste vriendinnenzussie Artis bezocht. Een heerlijke dag, mooi weer en ontspannen om je hen kijken. Maar voor we er waren heb ik haar een what's appje gestuurd. "Heb jij nog een vakantieboek voor mij te leen?" 

En zo kwam dit boek in mijn handen. 

En ik was voor we naar de kust gingen al begonnen, maar toen ik op een ochtend mijn haakwerk naar het strand vergeten was, heb ik hem helemaal uit gelezen. Wat is er lekkerder dan op je buik, op je handdoekje lekker  lezen. 

En toen ik hem uit had, bracht ik mijn vriendin op de hoogte, waarop een leuke berichten wisseling volgde. Net als het eindeloos op het strand en in de zee rondhangen, was het lezen van de zelfde boeken voor ons een goede jeugdherinnering. De jaren waarin we samen op vakantie gingen, namen we ieder het maximum aantal boeken uit de bibliotheek mee en lazen we niet alleen onze eigen boeken uit, maar ook elkaars boeken. En we spraken over de boeken, zonder dat iemand ons dat ooit gevraagd had. Onze eigen boekenclub. Iets wat dus na al die jaren niet voorbij gegaan is, maar wat er dus diep ingebakken zit. 

En daarnaast vond ik in het huisje waar we logeerden een klein boekje van een van mijn favoriete schrijfsters, maar een klein boekje is ook een boekje. Ze heeft me al snel in haar greep, als ik aan haar boeken begin. Terwijl ik zoek naar het plaatje van het boek, kom ik er achter dat ik een paar van haar boeken niet gelezen heb, die heb ik gemist. 

Dus deze vakantie is de stand 2/10! 

doel #95. Een grote reis maken met mijn gezin

Vandaag zijn we op reis geweest en voor mensen die niet vaak met de trein reizen is het best een wereldreis geweest. De buurvrouw had nog 2 dagkaarten over en met 2 railrunners daarbij konden we al gezin de hele dag door Nederland treinen.
Waar wil je dan naartoe? We wilden niet naar het strand, we wilden het liefste geen geld uitgeven en ik wilde niet teveel hoeven lopen, aangezien ik me van de week verstapt heb, en een flinke bekkenpijn heb (ik wist niet meer dat dat zo pijn deed)
De pech was, of was het een extra dimensie aan het reizen, dat het traject Almere-Weesp met bussen werd afgelegd. Al heel snel konden we zo de trein richting Schiphol in schuiven en sneller dan verwacht stapten we  midden in Schiphol uit. Robin mocht op zoek, via de borden, naar het panorama terras en daar hebben we een paar uur rondgehangen, gekeken in en naar vliegtuigen, gelegen op zitzakken, vragen gesteld en broodjes gegeten.

En toen was het nog vroeg, dus wat gaan we nu nog doen, we voelden er nog niet voor om naar huis te gaan. En zo belandden we in de trein naar Leiden, want daar waren we nog nooit geweest. Wat een levendige stad is dat zeg! De kinderen maakten zichzelf nat bij enorm leuke fontijntjes op een zonnig plein, maar we hadden geen droge kleding mee! Snel naar de zeeman, die al bijna sloot, om een droog shirt en topje te kopen voor bijna niets. En toen keken we verbaast om ons heen. Het was pas 17.00 en alles sloot al, dat is toch geen bruisende binnenstad? Omdat Riejanne naar de wc moest, belandden we in een falafel zaakje waar we verse patatjes pita brood en Falafel aten (dus ook vandaag een vega dag!)

En toen was het tijd om deze reis af te sluiten, met nog een avontuur op de trein wc en een ad-hoc beslissing om toch op Schiphol nog een ijsje te gaan eten. Het was al ver na bedtijd toen we thuis aankwamen en de kinderen gewassen moesten worden en schoon in hun bedje schoven. Het was nog lang onrustig van deze wereldreis!

Vandaag is weer een vegahapdag. De kinderen hadden geen zin om terug te moeten naar de supermarkt om vis of vlees te kopen, dus eten we broccolie met pasta (en lekker wat kaas en creme fraiche) 

De tomatensoep was ook al vegetarisch.. 

En ik heb heerlijke aardbeienjam gemaakt! Ik wilde het al heel lang eens proberen... en nu heb ik het gewoon eens gedaan en ik kan zeggen, het is heel lekker door de yoghurt!! 

#45. Kleine olifant weer op poten zetten

Nu ik een aantal weken rustig aan moet doen en ik moet doen wat ik leuk vind, is het moment aangebroken dat ik voor mijzelf bedenk wat ik met www.kleineolifant.nl wil. Een klein oproepje en ik heb alweer diverse opdrachtjes die passen onder kleine olifant. U vraagt - ik maak.
Naast het naaien, haak ik ook voor anderen. Mutsjes als kraamcadeautje en voor een lieve vriendin die aan de chemo moet gaan.

Het voelt fijn om nuttig te zijn, maar ik merk ook dat ik niet het tempo en de concentratie heb die ik van mezelf ken. Maar toch ga ik verder.. stapje voor stapje.. belangrijkste eerst.

Gisteren was ik bijna zover met knippen, dat ik de machines op tafel wilde zetten en ineens wordt er op het raam getikt. Een goede vriendin stond voor de deur met een werkje en spulletjes. Wat hebben we heerlijk zitten kletsen! Meestal kletsen we terwijl er toch oortjes in de buurt zijn, maar nu zonder en dat geeft toch een andere dimensie!

Vriendschap... heel waardevol.

een onverwachte wending

Op het moment dat ik heel verdrietig ben, omdat ik de uwv gesproken heb, en ik even niet kan doen alsof ik gewoon vakantie heb, maar uit moet spreken dat ik ziek ben, wordt ik ook weer overvallen door de liefde van mensen die mij willen steunen.

Een klein berichtje op facebook en een heel lief vriendinnetje hangt aan de telefoon. Ze hoort mijn tranen aan en spreekt vertrouwen uit in mij en de toekomst.
Zowiezo lieve berichtjes van mensen die zich zorgen maken.

Maar als kers op de taart staat ineens de meneer van de tnt voor de deur met een pakje. Een doos speciaal voor mij die door "Niemand" is verstuurd! Een ander handschrift dat de vorige keren, maar zeker weten heel fijn! Spulletjes alleen voor mij!

De gedachte dat er mensen zijn die me steunen, en een warm hart toedragen en een hart onder de riem willen steken, geven mij kracht om door te gaan met de weg te bewandelen die ik bewandelen moet. Dit pad loopt nu door het dal en ik hoop dat ik om de hoek van dit pad weer een paadje omhoog vind.
Al zal dat pad ook wel eens een stukje onderlangs lopen.

Evy 12

Een mijlpaal! Voor het eerst vond ik een deel van het rennen fijn! Ik had niet het gevoel alsof ik me voort moest slepen, maar ik liep en voelde de balans en ik voelde mezelf vooruit gaan.
Ik liep een stukje verder en sneller, maar aan het einde had ik toch wat verzuring. En voorzichtig verheugde ik me al op de volgende keer dat ik mag lopen.

Artis Zoomeravond nummer 2

Manlief moest werken en de kinderen waren al in Amsterdam, dus wat doe ik dan? Ik sta vroeg op, maak een schaal met pasta salade, een schaal fruit en neem drinken en lekkers mee. Tussen 12.00 en 13.00 was ik al in Artis. De hele dag heb ik heerlijk met de kinderen rond gehobbeld.

Naar de speeltuin, naar de schmink, naar het planetarium,  Toen toch maar de workshop zang vanaf een zitzak bekijken. En toen kwamen de eerste berichten van aanhakers. (het was inmiddels na 17.00)

Op een mooi grasveldje bij een prachtig beeld, hebben we de kleedjes neergelegd, en zijn we lekker gaan picknicken! Manlief had nog een wijntje meegenomen en voor het eerst in hele  lange tijd heb ik de slappe lach gehad! Even stilstaan in het hier en nu. 

Artis de Partis was ook mee, en er is flink met hem gespeeld. Op een moment lagen alle kinderen op een zitzak, onder een kleedje en Artis de Patris ook! Daardoor waren de kinderen Artis de Patris wel kwijtgeraakt... maar een zoektocht eindigde met een meneer die hem gevonden had. 

En ineens was het tijd om op huis aan te gaan.. schmink weer afwassen en de voeten schoon (want de kinderen lopen in Artis graag op hun blote voeten) en op huis aan. En voor het eerst in lange tijd kwam ik thuis aan met 2 slapende kinderen.

PS. De maaltijd was vegetarisch! 

Les 11 van Evy

Ik had gewacht op het moment dat het zou gaan regenen.
Ik had me verheugd op het voelen van koele waterdruppels op mijn gezicht.
Ik had uitgekeken naar kriebelende druppels langs mijn rug
Ik had verkoeling na de warmte verwacht

Ik ben braaf gestart met dreigende luchten.
Evy aan en op naar de Dijk om tegen de wind en regen in te rennen.

de dreiging bleef, en pas bijna thuis begon het te druppelen.
Ik rook de geur van druppels op warm asfalt, die me deed denken aan zomers als kind.

en toen was de training alweer voorbij... een kleine domper.
En de regen dreef over... voor even..
zondag een nieuwe poging.

ps. wel zware en brandende onderbenen

zomerdoelen

#15. Een rondje kasteel rennen zonder wandelpauze (= 7 km) (opnieuw begonnen met Evy 22 juni 2012)
#16. Meedoen aan een loopwedstrijd (city run/gaasperplasrun)
Inmiddels ben ik 10 lessen onderweg met Evy. Het valt me niet mee alle keren, eigenlijk loop ik nog steeds het liefste in de motregen. Ik moet mezelf nog elke keer dwingen om te gaan rennen, want het is nog geen fijn gevoel. Ik houd nu wel bij via een app-je hoeveel ik loop, hoe hard ik loop en hoe ik gelopen ben en daarmee heb ik wel tastbaar voor mijzelf, waarvoor ik het doe.

Bij het zwembad raakt ik aan de praat, met iemand, en dat was wel motiverend voor mij. We hadden het over lopen, rond het kasteel, en over wedstrijden lopen. Ik kreeg hier en daar wat tips, maar het was ook eerlijk en sterk. Ik voel me gesteund in het rennen...
 
#19. 50 keer vegetarisch eten 3/50
#22. 10 keer uit Jamie’s Italie koken 2/10
Ik had op de markt een zak tomaten gekocht en daarmee heb ik een heerlijke verse tomatensaus gemaakt. Op internet was ik even gaan kijken hoe je verse tomatensaus kan maken en ik kwam natuurlijk op Jamie terecht! Verse tomatensaus, lekkere tomatensalade en pasta, de kinderen hebben ervan gesmuld. Een klein beetje tonijn erbij was ook wel erg lekker, maar dan was het niet echt vegetarisch meer...


#54. 10 boeken lezen 0/10
Op weg naar Artis, voor een Artisdinsdagmiddag met mijn beste vriendinnetje en onze kinderen. In de auto bedacht ik me, dat zij misschien nog een leuke titel voor mij wist. Ik ben er echt zo uit, het lezen van wat je gelezen zou moeten hebben. In Artis, heeft zij me het boek overgedragen, nu moet ik mezelf nog dwingen om te starten met lezen... want ik kan me niet herinneren wanneer ik echt een boek heb gelezen... Hij ligt hier naast me: "Joe Speedboot" door Tommy Wieringa.

#100 Op de fiets een paar dagen weg
Ik had zo graag op fietsvakantie willen gaan met de kinderen, maar dat is nu nog teveel gevraagd. Maar deze dagen probeer ik Robin en mezelf wel uit te dagen met de fiets. Eerst was naar de supermarkt voor Robin al te ver.. De kemphaan was in de loop van het voorjaar, met veel motiverende praat ineens haalbaar en nu.. ben ik trots! Zonder gemopper is hij mee gaan fietsen, hij wist niet hoe ver en hij wist alleen dat hij het leuk zou gaan vinden, waar we naar toe gingen. En het was een leuk stuk, helemaal naar Almere Hout om daar in een zwembad van ouders van een vriendin te plonzen. En dan weer zonder mopperen naar huis!!
En 3 dagen later, weer!
Dus eigenlijk als ik het doel anders vertaal, dan heb ik het gehaald. Op de fiets weg, hoef ik niet te vertalen als fietsvakantie... maar als een paar keer met de fiets op stap een eind fietsen om iets leuks te doen.

doel #73. 10 mensen een bedankje sturen voor de steun tijdens de studie

doel #73. 10 mensen een bedankje sturen voor de steun tijdens de studie.

Van de week heb ik al Monique bedankt voor de kans die ik van haar heb gekregen om een jaar naast haar op een leraar in opleiding plaats te werken. 1/10

Vandaag heb ik Claire bedankt voor de samenwerking in de instroomklas en de steunende en motiverende woorden die ze telkens weer voor me had 2/10

En daarnaast heb ik, vandaag, de overige bouw collega's een hartje met een kaartje gegeven, als bedankje. (die tel ik niet ieder voor zich) 3/10