een onverwachte wending

Op het moment dat ik heel verdrietig ben, omdat ik de uwv gesproken heb, en ik even niet kan doen alsof ik gewoon vakantie heb, maar uit moet spreken dat ik ziek ben, wordt ik ook weer overvallen door de liefde van mensen die mij willen steunen.

Een klein berichtje op facebook en een heel lief vriendinnetje hangt aan de telefoon. Ze hoort mijn tranen aan en spreekt vertrouwen uit in mij en de toekomst.
Zowiezo lieve berichtjes van mensen die zich zorgen maken.

Maar als kers op de taart staat ineens de meneer van de tnt voor de deur met een pakje. Een doos speciaal voor mij die door "Niemand" is verstuurd! Een ander handschrift dat de vorige keren, maar zeker weten heel fijn! Spulletjes alleen voor mij!

De gedachte dat er mensen zijn die me steunen, en een warm hart toedragen en een hart onder de riem willen steken, geven mij kracht om door te gaan met de weg te bewandelen die ik bewandelen moet. Dit pad loopt nu door het dal en ik hoop dat ik om de hoek van dit pad weer een paadje omhoog vind.
Al zal dat pad ook wel eens een stukje onderlangs lopen.