long time no see

Afgelopen weken heb ik weinig van mijzelf laten horen. Naast dat werken veel tijd en energie kost, zijn er nogal wat dingen gaande in het gezin, waardoor ik moeite houdt met het bewaken van mijn grenzen.
Ik ben bewust bezig met mijn grenzen en zeg regelmatig "nee" maar alsnog is het makkelijk om er overheen te gaan. Vooral als het om het welzijn van de kinderen gaat.
Mijn lijf roept dus al weer regelmatig tot stop, door middel van Migraine of verkoudheid.
Vooral in mijn hoofd is het door alle veranderingen druk... en dan is het enige wat werkt.... rust...

Ondertussen ben ik wel met doelen bezig. Ik bak regelmatig met heerlijke appeltjes uit de moestuin van de buren zandkoek van Jamie Oliver met appeltjes erop. Ik kook wekelijks wel een keertje vegahap

Verder heb ik een eerste diner voor belangrijke mensen geplant.

Om wel mijn rust af te dwingen of te pakken, haak ik weer meer, lees ik boeken uit de bieb of als e-boek op mijn foon... Sinds de 50 tinten is er een heel scala aan vrouwvriendelijke boeken boven komen drijven, waarvan maar een deel echt leuk is. Dat is wel makkelijk met de bieb... niet leuk is meteen weer terug, wel terug is de rest van een serie reserveren.

maar een echte stap in mijn herstel zou eigenlijk zijn: hardlopen... misschien moet ik maar eens wat maatjes gaan vinden voor een vast rondje hobbelen door het groen... morgen gelijk maar voorstellen aan een vriendin...

Dankbaar

#19. 50 keer vegetarisch eten
Van de week hadden we zoveel lekkere groente, dat ik besloot om er gewoon geen groente bij te maken. Dus witlof met kaas, mais op de kolf en opperdoezen. Het viel de kinderen niet eens op dat er geen vlees bij zat.

#73. 10 mensen een bedankje sturen voor de steun tijdens de studie
Ik had een bijzonder weekend voor de boeg met bijzondere vriendinnen. Zonder dat ze me regelmatig op de koffie verwachten of we persé samen uit gaan, luisteren ze naar alle verhalen en staan ze me bij met raad en daad. We schrijven al 10 jaar samen en zo verschillend als we zijn, zo sterk maakt het ons samen.
Zij verdienden eigenlijk een van de grootste bedankjes van mijn lijstje, maar om ze nou allemaal een kaartje te sturen. En wat moet ik ze dan schrijven.
Ineens zag ik het voor me: deze dames met hun wijze woorden kon ik vangen in een symbool. De Uil.

Van vilt, knoopjes en naald en draad heb ik voor deze dames een uiltje gemaakt. Op de eerste ochtend dat we compleet waren (op het moment dat iedereen er was, die zou komen, een drietal waren er jammer genoeg niet bij door omstandigheden) heb ik hen dit gezegd en ze uitgedeeld.

Een bijzonder moment... net als deze vriendschapsband niet in woorden te vangen.


en zo zijn de uiltjes terecht gekomen....

Oogstfeest

Op een of andere manier komt het er niet van om regelmatig naar de biologische markt te gaan. Het heeft er ook mee te maken dat ik een koopjes jager heb moeten worden en dat er altijd wel iets is.

Maar het oogstfeest sla ik niet over. Omdat Robin zeilles heeft is hij niet mee. Wat een heerlijkheden zijn er weer te vinden en leuke ideeën voor knutselen en koken. Ook komen weer weet altijd weer bekenden tegen.

Met op het moment dat we pompoen gingen uitzoeken, werd ze gestoken door een wesp. Eerder waren we juist zo trots dat ze kalm bleef staan met de wesp om haar heen, maar onverwacht had hij toch haar hand te pakken. De meneer van de groentekraam was allert en haalde meteen een pompje waarmee je het gif eruit zuigt.
Toen had ze wel een traktatie verdient. Een warme maïs kolf met zout en boter.

We zijn thuis gekomen met twee pompoenen, twee  pastinaken en twee maïskolven. .. en ik kan me uitleven in de keuken!

Quilten

Ik heb in mijn doelen lijst staan dat ik quilten voor de bedden van mijn kinderen wilde maken. De oplettende lezer, is erachter gekomen dat ik dat anders heb opgelost. Dat kan en dat mag, het zijn tenslotte mijn doelen en ik beoordeel ze.
Toch kreeg ik een poosje terug de opmerking dat mijn sprei toch echt geen Quilt is. Daar heb ik niet op gereageerd, wat voegt het toe. Of ben ik nu te kort door de bocht?

Toch vrat zo'n opmerking aan me, want mijn doel was wel Quilten geweest. En op een hersenloze dag ben ik toch eens gaan experimenteren met Quilten.

Zo'n 60 zeshoekjes uitgeknipt, op volgorde gelegd en in elkaar gestikt. Ik maak het mezelf niet meteen makkelijk ofzo. Het resultaat valt mee! Het strijken van alle naadjes was rampzalig, dat wel en de afmeting viel tegen. Het is nu ongeveer groot genoeg voor een tafelloper of een babybed, en mijn kinderen zijn al lang geen baby's meer en de kans dat ik hier wel nog een baby verwacht is vrij klein.

Ik heb het dus maar even aan de kant gelegd en wacht geduldig af tot ik weet wat ik er wel mee wil.

Hebben jullie een idee of tips?

Inspiratie

Ik kreeg van lieve buren, terwijl ik alleen even het oud papier bij hen in de bak deed, een schaal pruimen. Omdat ze vrij rijp zijn, moest ik er snel iets mee verzinnen. Het eerste wat me te binnen schoot was taart!

Aangezien ik in mijn hoofd had dat Jamie Oliver een passend recept had, haalde ik al mijn boeken uit de kast (en dat is inmiddels een grote stapel!) Na lang zoeken kwam ik wel wat recepten tegen, maar die gaven me niet wat ik zocht. Dus ben ik meerdere recepten gaan combineren... en wat is er nou lekkerder dan een kruising van Jamie en Eva!

Uit de oven komen de heerlijkste geuren... die ik met een klodder slagroom zo bij een kopje koffie ga oppeuzelen. (Ik heb een zandgebak bodem, gecombineerd met appeltjes en pruimen in suiker en citroen)

Dit keur ik goed als koken uit Jamie...

Ik kreeg ook een witte pompoen. Daarover kon ik niet zoveel vinden. Wel vond ik fantastische recepten voor prei en kip... Nou dan gooi ik er gewoon stiekem wat pompoen bij. Wedden dat het dan ook goed smaakt. Ben benieuwd wat mijn aan schuivers ervan vinden....

Inspiratie

Het was hier even stil.....

En eigenlijk heb ik ook nu even minder inspiratie om te schijven. Dan zou ik nu een verhaal kunnen verzinnen waarin ik dat verklaar, maar ook dat zag ik nu niet zo zitten.

Dus start ik maar met een opsomming van de doelen waarmee ik bezig ben en de belangrijkste gebeurtenissen die ik wel kan en wil delen.

Ik heb met de kinderen vorige week een app gedownload, waarmee je makkelijk stop-motion filmpjes kan maken. Met een lego achtergrond en lego-poppetjes hebben beide kinderen een filmpje in elkaar gezet. Heel schattig, maar ik heb nog niet ontdekt hoe ik het hier kan plaatsen.
Doel #53. Met de kinderen een stop-motion filmpje maken

Ik heb van mijn gevallen laptop een desktop gemaakt. Het beeldscherm was stuk, maar inmiddels mistte er ook een aantal toetsen en wat het lastigste was, de spatiebalk! Met de inbreng van een lieve vriend kan ik nu tenminste weer echte stukjes typen in een fijn tempo.

De hele zomer heb ik meerdere keren in de week in het zwembad gehangen... Riejanne mocht extra lessen volgen, aangezien het zwemonderwijs niet was geweest wat we hadden mogen verwachten. Ze is goed vooruit gegaan en hoeft nu alleen het nog op de juiste momenten te laten zien. Daarnaast zijn we ook actief geweest met de eerste stroom huiswerk van de dyslexiebegeleiding van Robin. Elke week naar juf Charlotte en drie keer per week huiswerk. De weken zomer zijn voorbij gevlogen. En nu school begonnen is, vinden we langzaam weer de balans.

Om mijn tijd te vullen (ik schijn tijd genoeg te hebben, maar heb geen last van verveling) ben ik deel van de ouderraad geworden en help ik luizenpluizen. En dan is het achterstallige onderhoud hier nog lang niet klaar... Tja, wat er in jaren ontstaan is, werk ik niet in een paar weken weg, en het is niet mijn sterkste punt.

En dan zijn we ook nog verder gegaan met het jurkje van Irene. Het lijfje krijgt vorm, maar het is er nog lang niet. Maar dat ligt niet alleen aan mijn agenda.
Doel #69. Irene helpen haar jurkje af te maken

Maar ik wil eindigen met een positief nieuwtje, mijn BMI is 1,6 punten omlaag gegaan.
Doel #18. Een gezonde bmi behalen
Ik ben nog niet op de een gezond gewicht, maar wel heel  langzaam op de goede weg. Elke punt is een stapje in de goede richting.

Smurfen 2 3D

Donderdagmiddag, de één na laatste vakantie dag van mijn kinderen, en regen. Ik was toch met mijn oudste in de stad, omdat hij dyslexietraining had en daarna hadden manlief en ik gezorgd voor een verrassing!

Doel #83. Met Victor naar de bioscoop

En de kinderen mochten lekker met ons mee!

schildpadjes

Doel #56. Iets haken en weggeven

Het was al af: eigenlijkgeentijd.blogspot.nl maar nog niet gegeven.
Onverwacht kreeg ik een berichtje, waardoor ik in de auto stapte en naar haar toe ging.
Ik had gelijk een cadeautje voor haar, om haar op te vrolijken.....

Een boxer voor manlief

Onlangs heb ik dit doel aangepast. Een bikini of BH maken is voor mij nu een te grote uitdaging en ik had inmiddels goed op een rijtje hoe ik voor manlief een boxer kon maken.
Ik was vorige week even bij kantje boord om bandjes te halen voor het pakje van de dochter van mijn vriendin (Wie heeft verzonnen dat er bij kinderkleding bandjes van een topje eraf moeten kunnen. Als kinderen een gezond gewicht hebben, horen ze nog geen tietjes te hebben waar zo'n top op blijft hangen)

Gelijk haalde ik breed kant voor een onderhempje, om inkijk te verdoezelen.
En daar lag in een bak op de  toonbank elastiek voor boxershorts!  Ik zocht een zachte uit, in een heerlijke roze kleur. Ongeveer de kleur van de rugzak die mijn man gebruikte toen ik hem dik 18 jaar terug leerde kennen.
Ik maak een nieuw project niet uit dure stof en Ik had nog keuze uit twee kleuren tricot. Zwart met fuchsia, of grijs-blauw. Omdat de Gayparade al voorbij is en we deze dit jaar hebben overgeslagen, koos hij voor grijs-blauw en kon ik het niet laten om roze stiksels te gebruiken.

Welke stappen ik heb gevolgd is terug te vinden op :eigenlijkgeentijd.blogspot.nl

Hij is niet perfect, maar wel draagbaar!
#50. Ondergoed maken (met behulp van Kantje Boord)

SPIJT

Al langere tijd, wilde mijn grote jongen naar de bioscoop, natuurlijk wil hij ook naar de Smurfen twee, maar hij wilde ook naar "Spijt". Normaal gezien een niet voor de hand liggende keuze voor een jongen van net negen, maar mijn boy is niet standaard.
Samen op de fiets naar de stad, even nog een opvoedkundig gesprekje, kaartjes kopen en natuurlijk een bakje popcorn voor mijn ventje.(Ik niet,want ik probeer nog steeds geen suiker te eten, al heb ik mijn doel behaald)

De zaal was heerlijk koel, terwijl het buiten broeiend warm was. We waren de eersten in de zaal, die nagenoeg leeg bleef. Mijn telefoon gaf 16:00 aan, maar er gebeurde nog niets, pas 8 minuten later bedacht een medewerker dat je ook voor 7 klanten de film moet starten.

De verhaallijn:
"Jochem  heeft het niet makkelijk op school. Hij is het mikpunt van getreiter door het clubje van Sanne.

Klassenleraar Tino is veel te druk met populair doen voor de tieners en grijpt niet in als Jochem gepest wordt. Klasgenoot David ergert zich hieraan, maar durft er zelf ook niks van te zeggen.

Dan organiseert meester Tino het klassenfeest, waar de band van David, Youssef , Niels en Nienke  kan optreden.

David hoopt zo indruk te maken op Vera , het leukste meisje uit zijn klas. Als dat helemaal misgaat heeft David geen oog meer voor Jochem, die te grazen wordt genomen door zijn pestkoppen. De volgende ochtend krijgt de klas van de rector te horen dat Jochem ‘s avonds niet is thuisgekomen…
Bron: http://www.spijtdefilm.nl


Wat daarna komt wil ik niet delen. Mijn zoon kroop huilend tegen me aan en kon haast niet meer stoppen.
Het greep hem aan, het confronteerde hem met de wereld en het kwam heel hard aan....

Na de hele aftiteling, was het tijd om de wereld weer in te gaan, maar halverwege de trap, stroomden we beide om verschillende redenen weer over van de emoties. Ik weet niet hoe lang, maar we hebben er lang zitten praten en dat kwam die zondag nog een paar keer voor.

Natuurlijk heb ik geen spijt van het bezoek aan de bioscoop met mijn grote jongen.Ik ben juist heel gelukkig met zijn minder conventionele keuze en de ruimte die het ons gaf voor het delen van emoties.

Doel #84. Met Robin alleen naar de bioscoop

Belastingdienst, leuker kunnen ze het niet maken

Belastingdienst, leuker kunnen ze het niet maken, maar ik heb het ons wel makkelijker gemaakt met het verwerken van de kinderopvangtoeslag. De kinderen gaan al lange tijd niet meer naar de kinderopvang, dus hoef ik niets in te sturen en hoeven zij niet 2 jaar erover na te denken wat ze met me aan moeten.

Zo behaal ik gemakkelijk het volgende doel:
doel #37. Kinderopvang toeslag opsturen naar de belastingdienst 2010/2011/2012

5 dagen suikerloos

Het was even wennen en nog heb ik ups en downs van suiker.
De voornaamste afkickverschijnselen zijn een continue trek, dorst, futloosheid en af  en aan een lichte hoofdpijn. Die hoofdpijn kan ook andere oorzaken hebben, maar dat is niet duidelijk.

Het is gelukkig zomer en er is veel zoet fruit om mijn lekkere trek te stillen.

Wat zijn mijn valkuilen?
Zonder gedachten voor de kinderen iets zoets pakken en een hap nemen of mijn vingers aflikken.
Eind van de dag grijpen naar een glas limonade, of omdat dat niet kan meer koffie gaan drinken.
Genoeg blijven drinken

Eigenlijk valt het dus eigenlijk best mee, het is een keuze, die waarschijnlijk lijkt op stoppen met roken.

Wat zijn mijn voordelen tot nu toe?
Ik ben wat gewicht kwijt. Ik weet niet precies hoeveel, en zolang mijn BMI niet serieus de goede kant op gaat is het niet belangrijk. Al werk ik hiermee ook aan doel #18. Een gezonde bmi behalen.
Om in een gezondere BMI te komen moet ik 10 kilo kwijt

Het moeilijkste heb ik het dus als ik met de kinderen op stap ben en zij een ijsje of iets lekkers verdienen en als ik klaar ben met thee en water.

In de tussentijd ben ik dus al bijna klaar met doel #33. Een week geen suiker eten.

Artis Zoomeravond

Eerst lekker met mijn vriendin en haar mannen en vervolgens een muziek voorstelling voor de kinderen en een rondleiding.
En als toetje picknicken... Wat wil een mens nog meer?

En als kers op de taart was er nog diner muziek

Dag een

Vanmorgen startte de dag prima,  beschuit met aardbei is geen straf. En tussendoor lukte het me prima om na te denken bij wat ik van mezelf mag eten. 

Toen werd het lastiger, ik ging namelijk boodschappen doen met mijn meisje. Omdat Robin geen lactose mag eten ivm een intolerantie,  was dit de gelegenheid dat zij zonder hem te pijnigen te eten wat hij nu niet meer kan.  Een soft ijsje met spikkels.  Ik vind dat zelf ook heerlijk, maar het is ongetwijfeld een suiker bom.

Vanaf dat moment heb ik continu het gevoel dat ik wat moet eten, terwijl ik inmiddels ook voel dat mijn buik vol zit. En ik mis mijn glazen sinaasappel limonade.... Nog een suikerbom. Daarvoor drink ik nu 1/3 bessensap & 2/3 spa.  En heel veel thee....

Ook heb ik inmiddels een lichte hoofdpijn. .. maar met welke reden is nog onduidelijk.
Vroeg naar bed dan maar. ... morgen dag twee. 

zonder suiker

Een paar weken terug kreeg ik een ingeving. Zou het voor mij, mijn lijf en mijn geest niet eens verstandig zijn om te minderen met geraffineerde suiker. Ik weet nieteens waar het precies vandaan kwam, maar de gedachte infiltreerde mijn hoofd.
Om deze uitdaging goed beslagen ten ijs aan te gaan ben ik op zoek gegaan naar informatie. De meeste zoektermen komen uit op betaalde programma's die je gouden bergen beloven, maar je ook bergen goud kosten.

Waarom wil ik het dan doen?
Ik heb te veel hoofdpijn de laatste tijd, maar ook een opgeblazen gevoel.
Ik wil een voorzichtige start maken met een gezondere BMI
Ik wil minder afhankelijk zijn van suikers.
Ik wil bewuster zijn van wat ik eet.
En in de loop hiervan zal ik meer argumenten tegenkomen.

Wie doet er mee?
Ik start morgen en zal proefondervindelijk ontdekken wat het voor mij inhoud.Maar ervaringen van iemand die me voor is gegaan kan ik goed gebruiken. Of doe je zelfs mee?

Carcasonne, over zee.

Het is weer om onder de parasol met een koel drankje een leuk spelletje te doen. Een van mijn favoriete spelen, mede omdat het ook leuk is met zijn tweetjes.

Vegetarische hap.

Rijst met roerbak groente en satésaus. ... Jammie!
Deze combinatie maak ik regelmatig.

Doel #19 50 keer vegetarisch eten. 30/50

101 doelen SMART herschrijven

Nu ik inmiddels nog  minder dan 500 dagen te gaan
heb, vond ik het tijd om een deel van de doelen te herzien. Sommige doelen zijn praktisch niet haalbaar en anderen niet passende bij de ontwikkelingen die ik heb doorgemaakt. Ook zijn een aantal doelen niet "SMART" genoeg geformuleerd. Tijdens mijn studie werd ik ongeveer gek van deze term, maar nu ik daarn ook weer even van weg ben, is het wel de beste manier om mijn doelen opnieuw te beoordelen en te herschrijven.

De letters van SMART staan voor

• Specifiek; Is de doelstelling eenduidig?
• Meetbaar; Onder welke (meetbare/observeerbare) voorwaarden of vorm is het doel bereikt?
• Acceptabel; Is deze acceptabel voor de doelgroep en/of management?
• Realistisch; Is het doel haalbaar?
• Tijdgebonden; Wanneer (in de tijd) moet het doel bereikt zijn?

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/SMART-principe

Daarnaast werd ik opnieuw gemotiveerd door de start van 3 101-doelenblogs. Die van Maria, die met mij gelopen heeft voor Metakids. maria-dzp.blogspot.nl en haar zus en moeder. Zij inspireerde me vooral voor mijn laatste doel #101 Iemand helpen een doel te behalen

Doel #32 en #33 Het is tijdens de huidige omstandigheden niet reeel om een nieuwe kast aan te schaffen voor de slaapkamer en de ruimte leent zich toch niet zo goed voor een werkplekje. Ik trek deze doelen samen tot #32 Slaapkamer opruimen en waar nodig aanpassen.  Dat sluit aan bij doel #43 het opnieuw verven van mijn slaapkamer lijkt niet zinvol, die van de kinderen wel, dus beperk ik me daar toe.

Doel #45 Kleine Olifant op poten zetten, sluit niet meer aan op mijn ideeen. Daarnaast heb ik nieuwe ideeen voor een blog, maar ik wil er niet teveel over kwijt. Dan is het geen verrassing meer.

Doel # 50 Het is al lastig genoeg om een boxershort na te maken, voordat ik me over een bh of bikini buig. Ik zal dus echt ondergoed maken, maar niet perse voor mijzelf.

Doel #53 de flashmob waaraan ik mee wilde doen haalde ik niet, en aangezien ik niet op een dansclub of iets dergelijks zit, kom ik ook niet op tijd aan informatie over dit soort dingen. Als ik onverhoopt ineens wel een flashmob kan doen, dan verschuif ik het nieuwe doel naar doel #51.

Wat mijn kinderen willen met geloof dat wil ik bij hen terug leggen(#56), tegen de tijd dat ze er aan toe zijn, hebben ze nog tijd genoeg om een heilige communie te doen. Daar moeten ze uit zichzelf voor kiezen, en niet omdat ik het eigenlijk had willen doen. Dit sluit ook beter aan bij wat ik afgelopen jaar over geloof bij mezelf geleerd heb en waarom ik naar de kerk gaan prettig ervaar.

Ik kwam ergens op een moment een boekje tegen, "vertel me eens" een soort invul boekje voor moeders, waarin gestructureerd   wat herinneringen kunnen worden beschreven. Het lijkt me leuker voor later voor de kinderen dan een map met werkjes. Er is veel werk van de kinderen, maar het sluit niet aan op het leven wat ik met mijn kinderen leef. Dit doel #58 wordt dus "Vertel me eens" boekjes aanschaffen en invullen voor de kinderen

Doel #77 In plaats van 4 fotoboeken is het haalbaarder om er met 1 te starten. Helemaal nu mijn laptop niet meer echt functioneert.Ik hoef mijn laptop trouwens ook niet meer opnieuw te installeren (doel #75) Dat zelfde geldt voor de doelen #62, #63, #65 #83, #84, #85, #86 & #98

Doel #87 is daarbij een speciaal verhaal, juist dit jaar houden ze een sabatical, dus kan ik de 6 keer realistisch gezien niet eens meer halen.

Op de leeg gekomen plekken plaats ik
#53 Met de kinderen een stop-motionfilmpje maken
#33 Een week geen suiker eten
#56 Iets haken en weggeven
#75 Naar "het blote billen strand"
#101 Iemand helpen een doel te behalen

Na deze mischien wat saaie opsomming is mijn doelenlijst geworden tot het volgende.  En al liggende in de zon bedenk ik er morgen nog een paar bij. Maar dat is morgen!

Dayzeroproject.nl
#1. Maak een spaarpot
#2. Doe voor ieder behaald doel een bedrag in de spaarpot (tussen de 50 cent en 2 euro)
#3. Bepaal de einddatum (en eventueel streefdata) (08-01-2012)
#4. Doe het einde van de 1001 dagen iets leuks van het geld.(op koninginnendag 2012 heb ik een deel aangespoken) 
#5. Leg een weblog aan en houdt je doelen bij (08-01-2012)
#6. Minimaal 40 doelen met foto bewijzen 21/40
#7. 2 mensen inspireren om doelen te behalen.2/2 (Ramona 08-01-2012 en Rianne 09-01-2012)

Opleiding en Werk
#8. Mijn minor afronden 
#9. Mijn kettingprestatie afronden
#10. Mijn afstudeer portfolio afronden
#11. Mijn praktijk assesment voltooien
#12. Mijn scriptie afronden
#13. Afstuderen
#14. Stilstaan bij mijn werkende leven

Gezondheid
#15. Een rondje kasteel rennen (09-06-2013)zonder wandelpauze (= 7 km) (begonnen met trainen op 11 maart 2012, opnieuw begonnen met Evy 22 juni 2012 jan. 2013)
#16. Meedoen aan een loopwedstrijd (16-06-2013 Almere City Run, team Bjorn* Metakids) (city run of gaasperplasrun)  (begonnen met trainen op 11 maart 2012 Jan 2013)
#17. 100 volkoren broden bakken (zie blog honderd volkoren broden bakken) 
#18. Een gezonde bmi behalen
#19. 50 keer vegetarisch eten 20/50

Eten en drinken
#20. 20 keer uit een Jamie boek koken 6/20
#21. 2 keer een recept met opgeslagen eiwitten laten lukken  Aardbeienjam maken 
#33. Werkplekje maken in de slaapkamer  Een week geen suiker eten

#24. Sushi eten (11-02-2012)
#25. Uit eten met Victor (16-03-2013)
#26. Uit eten met het gezin (11-02-2012)
#27. Uit eten met vriendinnen (05-02-2012) 
#28. 10 keer naar de biologische markt 2/10

Huis
#29. Nieuwe gordijnen in de woonkamer maken
#30. Kastenwanden maken in de woonkamer
#31. Bureau weg uit de woonkamer (opruimen) 
#32. Kledingkast in de slaapkamer maken  Slaapkamer opruimen en waar nodig aanpassen.

#34. De trapkast helemaal leeg maken en opnieuw indelen
#35. Administratie op orde maken
#36. Belasting aangiftes op orde maken 2011/2012/2013
#37. Kinderopvang toeslag opsturen naar de belastingdienst 2010/2011/2012
#38. Een prikbord/whitebord maken voor de kinderkamers 1/2 (Robin heeft mijn oude prikbord op zijn kamer gekregen) 
#39. Een quilt maken voor mijn bed (zie blog: mijn-restjes-sprei )
#40. Een quilt maken voor Riejannes bed (zie blog : een sprei voor Riejanne & eigenlijkgeentijd.blogspot.nl )
#41. Een quilt maken voor Robins bed
#42. De buiten boel in de verf (laten) zetten
#43. De kinderslaapkamers (laten) verven 0/32
#44. De tuin opnieuw inrichten

Persoonlijk
#23. Leren mediteren 
#45. Kleine olifant weer op poten zetten Nieuwe blog starten
#46. Met de kinderen alle lego in elkaar zetten (Begonnen met Robin op 29 juli 2012) 
#47. Mezelf een nieuw kapsel aan laten meten (2e keer op 18 juni 2012) 
#48. Mezelf een nieuwe outfit aan laten meten
#49. Een totale outfit voor mijzelf maken (29-04-2013)
#50. Ondergoed (voor mijzelf) maken (met behulp van Kantje Boord)
#51. Zanglessen volgen
#52. Getuigen bij een bruiloft (09-02-2012)
#54. 10 boeken lezen 10/10
Gezin
#53. Meedoen aan een flashmob Met de kinderen een stop-motionfilmpje maken
#55. Oud speelgoed op marktplaats (verkopen) weggeven ( mei 2012) 

#57. id kaarten aanvragen
#58. Mappen aanleggen met werkjes "Vertel me eens" boekjes aanschaffen en invullen voor de kinderen
#59. De kinderbijbel voorlezen
#60. een activiteit doen met de kinderen bij Elleboog (2 mei 2013)
#61. 20 keer een spelletje spelen 4/20
#62. 5 verschillende musea bezoeken

Sociaal
#56. Mijn kinderen de kans geven hun eerste communie te doen Iets haken en weggeven
#63. Ik wil voor 4 belangrijke groepen mensen een 3 gangen diner koken.
#64. Groot feest geven voor mijn afstuderen!
#65. 10 keer de daklozenkrant kopen
#66. Mijn kerstpakket naar iemand brengen die het beter kan gebruiken
#67. Geld inzamelen voor aidswezen in Lesotho
#68. Nog 3 vrouwen ondersteunen met Borstvoedingszaken 2/3 (Fieke, Roos) 
#69. Irene helpen haar jurkje af te maken
#70. Op de school van de kinderen een workshop geven (14-05-2013)
#71. Een keer echt bij iemand kramen (02-03-2012)
#72. Een tupperware party houden
#73. 10 mensen een bedankje sturen voor de steun tijdens de studie 6/10

Multimedia
#22. 20 weken foto uitdaging voltooien 20/20 (zie foto uitdaging Eva) 
#74. Een Geocache oplossen 
#76. Sims Kingdom uitspelen op de Wii (eventueel met de kinderen)
#77. 4 fotoboeken samenstellen 
#78. Een Tablet kopen
#79. Een nieuwe TV kopen

Gewoon leuk!
#80. 10 kaartjes versturen over de wereld voor Postcrossing.com 3/10 (7 verzonden, 3 aangekomen, 1 verlopen) 
#81. 8 kaarten ontvangen via Postcrossing 4/8 
#82. Als gezin 6 keer naar de bioscoop 0/6 vervangen door:  Als gezin 6 keer naar de Artis Zoomer avond 2/6
#83. Met Victor 6 keer naar de bioscoop 
#84. Met Robin 2 keer alleen naar de bioscoop 
#85. Mat Riejanne 2 keer alleen naar de bioscoop 
#86. Met vriendinnen 4 keer naar de bioscoop
#87. 6 keer naar de Dijk! 
#88. Naar de BeatBusters (met Ramona)
#89. Naar een salsa feestje (met Marna)
#90. Naar de sauna 
#91. Een professionele massage krijgen (bon ontvangen op 28-02-2012)
#92. Een boek vinden via bookcrossing (12-02-2012 inlog weer teruggevonden)
#93. Een boek achterlaten op bookcrossing Haak les geven aan vriendinnen.
#94. Naar een cabaretier

Reizen
#75. Computer opnieuw installeren Naar "het blote billen strand"
#95. Een grote reis maken met mijn gezin
#96. Kamperen met de kinderen
#97. Naar Londen Naar Disneyland Parijs
#98. 6 trajecten Pieterpad lopen 
#99. Blotevoetenpad lopen
#100 Op de fiets een paar dagen weg
#101. Op wintersport Iemand helpen een doel te behalen

Op 19 juli 2013 zijn 45 doelen reeds behaald en 9 in serieuze ontwikkeling.

Suggesties gevraagt

De weg naar het laatst behaald doel, was een lange en ondoorgrondelijke. Het hing zo samen met een aantal spirituele zaken in mijn leven. En dan komt toch een soort van gat. Ik heb al een aantal keren zitten staren naar mijn doelen voor een "leuk" stukje, maar na al die diepgang, die samenkwam bij het leren hardlopen en doorlopen, lijkt alles me te oppervlakkig. Ook bedenk ik dat een aantal doelen niet passen bij het leven wat ik nu na mijn studie blijk te hebben.

Ik zal mijn doelen uitprinten en een deel herschrijven.
Doelen kunnen enkel doelen zijn als de steller ervan het nog wel als doel ziet.

Ik geef mezelf 10 dagen, om ze te herschrijven.... wie heeft er suggesties?

doel #16 Meedoen aan een loopwedstrijd

En op een ochtend word ik wakker met het besef dat het vandaag die dag is.
Die dag waarop ik doel #16 zal gaan behalen.
Die dag waarop ik mezelf iets zal bewijzen.
Die dag waarop een aantal mensen trots op mij zullen zijn.
Die dag waarop wij als team Bjorn* zullen staan voor Metakids.
Die dag waarop ik een nieuwe uitdaging zal aangaan.
Die dag....

Maar waarom doe ik dit ook alweer.... ?

Ik doe dit enkel  en alleen voor mijzelf, ik wil trots zijn op mijzelf en alle andere zaken zijn een extraatje. Ik wilde officieel bewijzen dat ik een volhouder ben. Ik kon trainen en volhouden tot ik binnen een uur, 7 km. kan lopen. Ik had mezelf naast het uitlopen ook een tijdslimiet gegeven, ik wilde het binnen een uur kunnen lopen.

Vanmorgen was ik er zenuwachtig van. Ik ging iets heel nieuws doen en hoe zou dat gaan? Ik zag geen beren, maar was gespannen. Op dat soort momenten kan ik er slecht tegen als mijn manlief niet klaar staat op het afgesproken tijdstip. En juist dan schiet ook nog eens mijn meisje niet op.

Het was een warm welkom in het Appollohotel Almere. Allemaal mensen met een warm hart voor Metakids,die een bijdrage gingen leveren voor Team Bjorn*.

Een groep kinderen voor de 1,8 km, en een groep met grote kinderen en volwassenen voor de 4 km, een grote groep voor de 7 km en nog kleine groepjes voor de 14 & 21 km.

Eerst vertrokken de kinderen (met eventueel de begeleiders) Zo ook mijn prachtige dochter, een van de jongere kinderen, die op haar eigen tempo de run voltooide.

Omdat ze zonder anderen finishte werd Metakids en haar naam voluit genoemd. Trotser kan je als moeder niet zijn!

Daarna was het tijd om nog even de laatste handelingen te verrichten, voor ik zelf zou gaan. We zwaaiden de 21 en 14 nog uit en konden klaar gaan staan voor onze eigen afstand. Mijn zwaard beschadigde telefoon op gang houden voor runkeeper en bij het startschot starten.

En ineens ben ik onderweg, tussen bergen mensen en dwars door het stadshart. Ik was overweldigd door alle prikkels, had niet door of ik mijn eigen tempo ging lopen, maar het voelde goed. Voor mijn gevoel liep iedereen me voorbij, maar dat stoorde me niet, wat me wel stoorde is dat ik na de 2 km geen aanduiding voor afstand meer kreeg. Lang liep ik een 30 meter achter 2 Metakids shirts, een lichte houvast. Na de 3 km, haakte een mede-'Metakids'-loopster bij me aan, ze was te hard gestart.

Met humor, rustig doorlopen, de ene voet voor de andere en we zijn bijna op de helft, ik loop door tot de waterpost, bleek ik in het goede ritme te hangen. De één haakte weer af, de volgende haakte een poosje aan, om vervolgens ook af te haken en ik liep door, totaal mijn eigen ding doen en doordat ik me liet afleiden door de omgeving, was er na de 2e waterpost was ineens de finish al te zien.
Op dat punt kwamen ook de 21 en 14 kilometer lopers met de stroom mee. Een Metakidsloper, moedigde mij nog aan, terwijl ik later bedacht dat hij het dubbele in zijn benen gehad moest hebben.
Vlak voor de finish stonden nog op een aantal plekken lieverds die waren komen aanmoedigen, net dat beetje waardoor je vleugels krijgt, al zat de versnelling er niet meer in.
Met prikkende oogjes, kwam ik over de finish, ik liet me de medaille omhangen en kreeg een kus van mijn liefsten.

Helemaal zelf, terwijl ik in januari nog geen 3 minuten aan één stuk kon hobbelen, heb ik getraind. Elke keer sleepte ik mezelf de deur uit om mijn groeiende rondje te doen. Met grote pieken de dalen en onverwachte gebeurtenissen, was ineens het moment daar: Ik had de Almere City run uitgelopen, helemaal zelf en op het drinken van wat water na, helemaal gerent!

Volgens de officiële meting heb ik de 7 km gelopen in 53.39 minuten

Ik heb mij voor mezelf bewezen en bovenal ben ik trots op mij!

Ben ik er klaar voor?

Onze shirts zijn klaar, Bjorn* en de startnummers erop.

Ik heb voor mijzelf Bjorn er 3 keer opnieuw opgezet. Eerst zat hij precies op mijn didi's iets te opvallend. Daarna op mijn buik, tja ik ben niet zo slank geworden van dat lopen als ik had verwacht, dus dat deed Bjorn* ook geen goed. Uiteindelijk komt hij toch het beste uit op mijn rug. 

Bij Riejanne zit Bjorn* wel voorop. 

Ik ben wat zenuwachtig, weet voor de eerste keer niet hoe het zal zijn... maar verheug me op de euforie, achteraf. 

Mag het licht uit?

Een jaar geleden raakte ik de bodem. Het is een lang pad geweest, wat via omwegen naar en top leidde, rond februari. Ik had het gevoel de wereld aan te kunnen. Ik ging vol op aan het werk en dompelde snel onder in de uitdagingen. Dat kost een berg energie en dat de zomer uitbleef betekende toch een valkuil.
Ik zag hem aankomen en ik probeerde het te ontwijken.
Tot er onverwacht iets gebeurde waarbij van een verscholen wond een pleister bruut werd afgetrokken. Eerst voel je voornamelijk het schrijnen van de plek waar de pleister eerst zat, maar na het eerste herstel bleek er een flinke plek schuil te zijn gegaan.

Na een jaar leek het alsof ik terug bij af was, maar doordat ik de fases herken lijkt het herstel makkelijker op te pakken.
Eerst kwam er boosheid en vervolgens verdriet. Niet op mijn gezin, maar op mensen om ons heen en vooral mezelf. Een vooral egocentrisch proces, waarbij er minder uit mijn handen kwam dan wat ik wilde. Het strijden voor de belangen van mijn kinderen was het enige wat ik nog kon, want allereerst ben ik moeder.

Tijdens deze fase heb ik weinig behoefte aan mensen en omarmde ik de nachten alleen thuis. Overal waar ik ben, ben ik onder mensen. Dat was ook waarom ik het rennen perse alleen wilde doen. Het was mijn strijd tegen het dal en voor mezelf. Een terugkerende vechtpartij met en tegen mezelf en met en tegen de wereld. Op dat soort momenten kan ik ook geen steun ontvangen, het is mijn proces en niemand mag en kan me helpen. Hoe goedbedoeld dan ook.

Pas een paar weken terug liet ik Victor toe tot mijn lopen. Ik kon even trots zijn voelen en mijn stappen delen. En pas nu ik weer de zon voel, kan ik ook een deel van mijn emotie delen en kruip ik uit mijn schulp.

Ik vrees dat dit voor mijn een terugkerende golf zal zijn, maar ik ga er ook van uit dat het steeds wat minder wordt en misschien wel eens uit dooft.
Er zullen dus ooit weer momenten komen dat ik geen mensen opzoek, dat ik niets laat horen, maar dat waait weer over... ik doe sommige dingen toch echt alleen!

Mag het licht uit
te veel woorden 
te veel zinnen 
te veel woorden 
draaien in mijn kop 
te veel woorden 
te veel muren 
te veel uren 
tikken langzaam op 

te veel mensen 
te veel draaien 
te veel mensen 
draaien eromheen 
te veel mensen 
te veel zinnen 
te veel woorden 
voor een mens alleen 

mag het licht uit 
mag het licht uit 
mag het licht uit 
als ik je in mijn armen sluit 

te veel ogen 
te veel tranen 
te veel ogen 
tranen van verdriet 
te veel ogen 
te veel vragen 
en de antwoorden 
zijn er niet 

mag het licht uit 
mag het licht uit 
mag het licht uit 
als ik je in mijn armen sluit 

te veel woorden 
te veel zinnen 
te veel woorden 
draaien in mijn kop 
te veel woorden 
te veel muren 
te veel van alles 

na een lange lange dag 
en zo zie ik ze graag 
maar nu is het genoeg 
genoeg gezien vandaag 

mag het licht uit 
mag het licht uit 
mag het licht uit 
als ik je in mijn armen sluit 
mag het licht uit 


Geschreven door: Huub van der Lubbe
Muziek: Nico Arzbach

Toch nog onverwacht (doel # 15)

Al maanden ben ik aan het trainen, maar sinds ik me ingeschreven had voor de Cityrun Almere, oor team Bjorn*, van Metakids, liep ik via de begraafplaats en de dijk een steeds langer stuk. Waar ik voorheen me verschool tussen de bomen, probeerde ik nu de wind en het water te gebruiken als meditatieve elementen. Het was ook goed te merken dat ik op het lange rechte stuk steeds verder kwam en helemaal op het moment dat ik de Evy trainingen losliet om in plaats van het langer aan een stuk, meer kilometer te gaan lopen..
Inmiddels telde ik de dagen af, naar de Cityrun en overwoog ik hoe ik die laatste dagen nog zou trainen.
Dit weekend nog een lange zwaardere training en dan nog 1 of 2 keer een recreatief rondje.

Na een beroerde nacht vol spoken, werd ik wakker met veel zon in de slaapkamer. Daar was ik even niet zo blij mee want rennen met warmte maakt het trainen complexer. Wat moet ik aan, wat kan ik eten, hoeveel zal ik drinken en voornamelijk, wat zal ik rennen.
Voor het eerst in tijden viel bij het bedenken van de juiste route het Kasteel weer als optie. De grote twijfel rees, kon ik dat wel, was dat niet overvragen, was daar wél schaduw en was de inmiddels vertrouwde dijk niet raadzamer.

Buiten bleek het minder warm en sprak ik met Metakidsbuurvrouw die al de kilometers in haar benen had die morgen. Ze gaf de factor wind een negatieve beoordeling op de dijk en de zon had minder waarde dan van de week. Ook kreeg ik de ultieme runkeeper tip: wifi uit. Ik kreeg een heup tasje te leen. Zo liep ik onverwacht de zon te gemoed richting de ruïne die ooit een mooi Kasteel had moeten worden.
Ik had een lekker tempo en met het naderen van de brug bij het Weerwater groeide het vertrouwen. 'Ik kan dit?' naar 'Ik kan dit!'. Na ongeveer 50 minuten, was ik weer terug op de plek waar ik startte, met onderweg wel wat spieren die net niet in de kramp liepen en met 2 keer een stukje wandelen.

Het onmogelijke is onverwacht gebeurd: doel # 15 rondje kasteel rennen. En nog ruim binnen het uur ook! Zo zal ik volgende week als ik zichtbaar in mijn Metakidsshirt loop geen flater slaan.

Op naar doel #16 Cityrun Almere lopen.

Mirror Monday

Al maanden lees ik mee op de blog van RoosRustenRegelmaat.blogspot.nl

Al 100 keer heeft zij op Maandag een foto geplaatst van zichzelf in de spiegel, een willekeurige spiegel, maar meestal een spiegel met een verhaal.

Om dit te vieren doe ik voor de tweede keer hieraan mee.

Hierbij mijn foto van mijn moeie hoofd, na een dag werken in een stoffige spiegel
Ik hoop dat ik er een glimlach mee veroorzaak.
Ik hoop dat mensen er zich gesteund door kunnen voelen.
Ik hoop dat de vele foto's een golf van liefde veroorzaken die door de wereld stroomt.

Ik heb het met een glimlach en liefde gedaan, om Roos te steunen.

regenwormen

Robin had een leuk spel gekregen voor zijn verjaardag, maar in de waan van de dag waren we er niet aan toe gekomen! Vanavond lag hij op tijd in bed en konden we "regenwormen junior" uitproberen!
Het was leuk!!

#61. 20 keer een spelletje spelen

Heen en weer schuiven met doelen

Een poos terug had ik doel #74 Een Geocache oplossen, vervangen, door haakles geven aan vriendinnen. Maar plotseling heb ik het oorspronkelijke doel behaald.

Na even aarzelen heb ik besloten om dan doel #93. Een boek achterlaten op bookcrossing,  te vervangen door haakles geven aan vriendinnen.

Na het maken van een nieuwe inlogcode, ben ik vlot op stap gegaan met mijn kinderen. Ze waren enthousiast om  op zoek te gaan naar de schat en zoonlief had de hints snel begrepen. Vliegensvlug, lag hij op zijn buik te hengelen en hadden we de schat!

Vandaag zijn ze trots opnieuw op pad, maar ik ben niet mee. Ik ging mijn Metakids shirt kopen, op de bijeenkomst.
Gisteren dik 5 km gelopen, dus Cityrun... ik kom eraan!

Update rennen voor Metakids

Al maanden geleden heb ik de knoop doorgehakt, door mezelf op te geven voor de Cityrun Almere. Nu komt het serieus dichterbij en heb ik door een extreme verkoudheid weer niet kunnen trainen. Vandaag moest ik mezelf de deur uit schoppen en was ik aangenaam verrast dat mijn manlief overwoog om mee te lopen. Ach zo hard loop ik niet en samen is het niet zo erg om wat langer te wandelen, dus naast het oppakken van de training bood ik mezelf gelijk een extra uitdaging. Ik ging de route die op Runkeeper zo'n 5 km is lopen.

In eerste instantie wilde de GPS het niet doen en had manlief energie over, maar gaandeweg had hij het toch pittig en nam de Runkeeper toch op wat ik aan het lopen was. Het programmaatje van de dag van Evy was niet genoeg om het uit te lopen, dus plakte we er een paar minuten aan vast en eenmaal lopende viel dat niet tegen.

 #15. Een rondje kasteel rennen zonder wandelpauze (= 7 km)
 #16. Meedoen aan een loopwedstrijd

Ik loop de Cityrun Almere op 16 juni voor team Bjorn* voor Metakids. Ik loop mee voor de aandacht voor kinderen met stofwisselingsziekten en als hart onder de riem voor mijn lieve buurtjes Zoyra, Frank en Suze die hun Bjorn* daardoor nu moeten missen.

Wil je deze actie volgen kijk dan op: https://www.facebook.com/IkloopvoorMetakids

Wil je deze actie steunen kijk dan op: http://metakids.nl/ team Bjorn*

Brood

Ik had het al een aantal keer aangeboden,aan verschillende juffen. Ik wil wel een workshop geven, ik heb veel talenten. Maar nooit kwamen ze er uit zichzelf op terug. Zelfs met het circusthema werd ik niet gevraagd... hoeveel circusdagen heb ik gedaan... ik kan ze niet meer tellen! 

 Nu kwam er een brief van de juffen over het nieuwe thema: restaurant en koken. Na het aanleveren van kook en bak spullen, bedacht ik dat best een workshop kon geven over broodbakken. Ik heb natuurlijk meer dan 100 volkoren broden gebakken in de afgelopen jaren. 

Dit maal werd het aanbod enthousiast ontvangen! 

Zo maakte ik op maandagochtend vroeg vast een deeg, dat kon rijzen en nam ik spullen mee voor nog 2 broden. 

Na het bespreken van moederdag en de vakantie, nam ik de halve klas (want je kan toch wel wat aan hé *knipoog* ) mee naar de naastgelegen klas, om na het verhaal van "het rode kippetje" "haar" recept te volgen, met de hulp van alle kinderen.

 

"Al spoedig rook het verrukkelijk naar vers gebakken brood. 'Wie helpt me het brood op te eten?'vroeg het rode kippetje." 

Deze school heeft gewoon 2 ovens in een bovenruimte en al bij de trap liep het water me in de mond. En aan het einde van de ochtend was het tijd om het afgekoelde brood te proeven. 

 #70. Op de school van de kinderen een workshop geven 

Een leuke bijkomstigheid, de juf van de andere klas vond het zo leuk en vroeg of ik het ook met haar klas wilde doen... en toen kon ik niet weigeren. Voornamelijk omdat ik vind dat je jonge kinderen veel van dit soort onderwijs moet bieden. Ik besef dat je dit, als juf in het huidige financiële milieu, niet zonder ouders voor elkaar krijgt.

Net als in een tv programma...?

Ik kreeg een appje: "Vanavond grote verbouwing"

Toen wist ik dat de kast gebracht zou worden.
Een hele uitdaging, want dat zou inhouden dat een berg spullen verplaatst moet worden en dat er een hele hoop ging gebeuren. Ik verwachtte nachtwerk.

Mijn schoonvader had deze kast op een moment op de kop getikt met de gedachte dat deze goed is voor ons. In een bepaalde manier had hij gelijk, maar ik vind het moeilijk om geen vrije keuze te krijgen. Ik voelde    me voor het blok gezet en heb alles in de wacht gezet. Ik heb mezelf de ruimte gegeven om na te denken en af te wegen wat ik wil. Op een moment gaf ik groen licht ...

Ik had mijn eten net achter de kiezen, toen er een auto met aanhanger stopte en ik niet 2 maar 5 mensen uit zag stappen! Oom Peter had zijn zoons meegenomen ivm het tillen.
Ik kreeg het gevoel dat ik in "verbouw mijn huis" beland was. In No-time waren de planken leeg, was de kar leeg geruimd en de inhoud in mijn keuken gezet, de piano op een hondje en voor ik kon knipperen was het ophangsysteem van de muur.

Toen ik mijn 2 beste vriendinnen appte dat ik 5 verbouwers in mijn woonkamer had, vroegen ze beide naar het "Buurman en Buurman" gehalte, en waren ze Aajetoo aan het roepen. Zij wisten alleen niet dat dit de categorie "echte huizenbouwers" was.

Nog geen 3 uur later stond er een woonkamer-hoge kast! Het was nog even spannend, of het wel kon lukken, aangezien de kast maar enkele centimeters kleiner is dan de woonkamer. Zelfs de plafond lamp heb ik er af moeten halen, om het plaatsen mogelijk te maken

Wat je enkel niet ziet, bij "verbouw mijn huis" is dat je toch zelf alle spullen moet uitzoeken en een nieuw plekje moet geven. Daar ben ik een groot deel van de dag mee zoet geweest!

#30. Kastenwanden maken in de woonkamer

Sauna dates

De afspraak stond al, maar ik had het verkeerd opgeschreven.Ik was bijna klaar met les 18 van start to run, in verband met de aankomende Cityrun Almere, dat mijn foon ging. "Of ik er al was?"

Snel doorgelopen naar huis, paniek, want hoe moest dat met de kinderen? Een kwartier later zat ik met een tas vol op de fiets, richting de sauna!

#90.  naar de sauna

Met een vriendin, haar zus en moeder heerlijk een paar uur wisselen van warm naar koud, en weer terug. Lekker een salade als lunch en bijkomen met een bloot lijf in de zon! Wat een zaligheid en wat een goed cadeautje!
en wat het leukste is,...

Volgende week mag ik weer!!

Modern circus!

Terwijl we met de kinderen aan het kijken waren of we de koning met zijn gezin konden zien op de boot, hoorde ik dat een zeer goede vriend van ons (of eigenlijk een vriend van mijn man en tegelijkertijd een vriendin van mij) samen werkt met Circus Elleboog. Ik was eigenlijk gepikeerd dat ik het niet eerder hoorde, maar wel trots op het verweven van mijn verleden en toekomst.

Voor vandaag kon ik wel nog kaartjes krijgen, waarbij ook Workshops waren. Hup de auto in en op naar Bijlmerparktheater, een van de uitvalbasis van Circus Elleboog.
Ongepland, behaalde ik een doel:
#60. een activiteit doen met de kinderen bij Elleboog

Genoten van Progression freerunning, Nafsi Yetu &  iLL Skill Squad!

een klein beetje tijd voor mijzelf....en

En toen stond ik op een zonnige zondag ineens aan de tuintafel in de redelijke zon, met af en toe een wolk, patronen over te tekenen. Ik had een tas met resten uit mijn voorraad lappies getrokken en had inspiratie opgedaan uit een knipmode februari 2011 en knippie april 2009. Zo kon ik vanmorgen gelijk met passen, meten en knippen beginnen.

Voor ik er erg in had,was ik al aan de laatste hand van mijn nieuwe jurkje bezig! Het nadeel van dit soort patronen van tricot is, dat je niet kan inschatten hoe het wordt. De stretch heeft namelijk nogal wat invloed.

Voor ik het wist, was er een doel behaald, want zo'n jurkje heeft in de zomer niets nodig.

#49. Een totale outfit voor mijzelf maken

De foto werd door zoonlief gemaakt.

#70. Op de school van de kinderen een workshop geven

Op school van mijn dochter hebben ze een nieuw thema, koken, restaurant, winkel. En wat kan ik dan beter doen dan aanbieden om een workshop te geven.
Wat kan  ik beter aan kinderen leren, dan hoe brood gebakken wordt!

Dus de dag na de vakantie neem ik het rode kippetje mee meel, gist en zout....

Ik heb er nu al zin in!

reflectie

Betekenis ' reflectie '
Je hebt gezocht op het woord: reflectie.

re·flec·tie (de; v; meervoud: reflecties) 
1. weerkaatsing
2. overweging, bespiegeling

In gesprekken kom je tot de ontdekking dat je aan het reflecteren bent. En een reflectie is soms confronterend, maar niet altijd.
Ik sprak een ouder van een bijzonder kind uit mijn klas. Nou zijn alle kinderen bijzonder, maar sommige zijn bijzonderder dan anderen. En dat gaf me een spiegel, in deze een fijne spiegel, want ik lijk het goede pad gekozen te hebben.

Soms is het letterlijk, de weerkaatsing van het leven. Welke sporen hebben het leven met haar gebeurtenissen na de inslag, na gelaten op mijn ziel, mijn lijf en mijn vertrouwen. En als ik daar voor mijzelf, want voor ander hoef ik het niet te doen, bij stilsta, bemerk ik dat er flinke kraters zijn geslagen.

De kunst is om deze kraters te accepteren en bewust te zijn dat ik een keuze heb. Ik heb een keuze om te leven met spijt en de pijn. Ik kan kiezen om deze te accepteren, een plek te geven en op basis van de opgedane kennis verder te kijken welke weg er om of met de kraters genomen kan worden.

Dit kost enkel wel weer energie, en levert dit ook weer energie op en verwacht ik dat terug, of accepteer ik dat iets soms meer energie kost dan dat het oplevert. Ik hoop op reflectie, want ik heb deze              hard nodig.

Ik ben nog lang niet klaar met reflecteren.....maar dat verwacht ik ook niet...
Jij wel?

In gevecht

Ik heb de lat hoog liggen en daardoor kom ik mezelf telkens tegen.

Ik wil de cityrun lopen.
Ik wil mijn werk goed doen.
Ik wil het thuis gezellig hebben en
Ik wil ook nog doelen halen.

Dan raak ik in gevecht met mezelf.
Ik sta vroeg op en gelukkig slaap ik weer beter.
Dan op tijd naar het werk en dan wil ik de dag goed starten.
Intensief doe ik mijn werk en het lijkt nooit klaar.
De eerste battle is geslagen.

Thuisgekomen, rol ik door in de rol die ik het liefste speel.
Ik kook vaak het eten af, ik probeer aandacht te geven aan mijn liefsten.
Tegen de tijd dat mijn kinderen in bed liggen, na een knuffel en de nodige aandacht, plof ik neer op de bank. Mijn benen willen mijn gewicht niet meer dragen en mijn hoofd wil niets anders dan hersenloos gebabbel.

De dag is op zo'n moment alweer voorbij en de vuile vaat laat ik vaak staan voor mijn thuiswerkende man. Net als de ontbijttrommels en de rest van de woonkamer. En zo vliegt de week.
En dan is er pas in het weekend de rust in mijn lijf om de trainen. Ik geloof dat ik dit met een paar weken anders is. Dan ben ik gewent aan mijn nieuwe ritme, maar nu is het lopen nog een intens gevecht.
Als ik moet gaan, is het een gevecht.
Als ik de eerste stappen zet is het een strijd.
Ik voel de koude wind door mijn kleding jagen en zou het liefst weer terug mijn warme huis in lopen.
Maar ik ben dan toch al buiten, met mijn sportkleding aan.

Na de eerste minuten overvalt een gevoel van kracht. Ik kan dit en ik wil dit, ik wil dit voor Zoyra en haar kracht in haar gevecht voor meer mogelijkheden voor kinderen met een stofwisselingsziekte.
Halverwege is het dan weer vechten met mijn lijf, hier en daar brand het, of willen mijn voeten niet helemaal wat mijn hoofd verwacht.
Maar thuis gekomen is de endorfine toegeslagen en de opluchting een feit.

Maar dit lukt mij nu niet door de week en elke dag als ik thuiskomt stoort me dat. Ik wil alles, alles goed doen, mijn lat ligt hoog.

Aan het einde van de week, ik ben moe en mijn hoofd is overvol van het werken met mensen. Overal waar ik ben zijn mensen, jonge en oude mensen die iets van mijn vragen. En dan heel soms krijg ik een cadeautje, een vrijdagmiddag waarbij mijn huis leeg is. En heel soms daaraan een nacht, alleen.

En zelfs dan, terwijl ik even helemaal met mezelf ben, ben ik in strijd. Ik zie wat ik anders wil voor mijn kinderen, maar ik kan niet anders dan rondhangen. Iets eten en t.v. kijken, en even niets. Ik zou van alles willen, maar uiteindelijk kan ik niet veel anders dan me overgeven aan de moeheid en hersenloos rondhangen. En als dat voorbij is, dan ben ik weer klaar om mezelf te geven in plaats van te bevechten.

Passie

Gisteren avond was het weer zo ver: Op witte donderdag, werd voor het derde jaar het lijdensverhaal van Jezus vertolkt op een hedendaagse manier, in een hedendaags decor en met hedendaagse muziek. Ik heb deze met mijn kinderen (grotendeels) gekeken. En ik voelde me geraakt, maar ik ben dan ook opgegroeid in een gezin met een grote liefhebber van de Matteüs Passion. Destijds is mijn oude man zelfs in een koor gaan zingen, omdat het zijn doel was om een keer in het concertgebouw de Matteüs passion te zingen. Het is hem gelukt, nu zingt hij overigens weer in een koor, maar nu Gregoreaans. Ik wordt daar zo rustig en blij van, maar het geeft me ook ruimte tot bezinning.

Mijn dochter stelde de vragen, die velen onder ons ook stellen: waarom wordt Jezus verraden door een vriend en waarom wordt zijn marteling voortgezet? En was ontevreden met het antwoord. Dat weet niemand en we kunnen het niet meer vragen aan de mensen die het gedaan hebben.
Mijn zoon werd emotioneel, hij moest denken aan iemand die overleden is. Het was heerlijk om hem op schoot te nemen en hem troostende woorden in zijn oor te fluisteren.

En nu, de ochtend na deze avond, moet ik denken aan de passie. De passie waarmee deze mensen gisteren het verhaal hebben verteld. De passie waarmee Jezus voor zijn geloof is gaan staan en de passie    van mijn vader voor de Matteüs.

Mijn passie zit verstopt in mijn 101 doelen.
Zo heb ik meer dan 10 doelen die te maken hebben met (gezond eten) Zonder er van bewust te zijn at ik deze week bijvoorbeeld 2 keer vegetarisch.
Zo hebben negen doelen te maken met mijn gezin.
Ook nog een bergje doelen met klussen in het huis en creatief met stof.
Uiteindelijk komt het toch op één ding neer: het zijn mijn doelen, voor mijn leven en mijn ontwikkeling.

Misschien is dit een goede dag om te starten met een bijbelverhaal voorlezen aan de kinderen, zoals mijn Oma dat aan mij deed. Ze beleefde haar geloof intensief en voelde zich geroepen dat met mij te delen. Ik heb daar veel liefde uit ervaren en ik deelde iets speciaals met de vrouw waar ik zo op lijk.
Als mijn kinderen mij vragen wat geloof voor mij is, geef ik aan dat het liefde is. Liefde van God voor alle mensen, maar ook de kracht van liefde die je kan geven en kan voelen. Om terug te komen op het Passieverhaal, de liefde van Jezus, voor zijn volgelingen. Hij koos ervoor om te lijden, zodat zijn volgelingen het misschien beter zouden krijgen.

Dat Jezus rondgelopen heeft ongeveer 2000 jaar geleden, dat is feitelijk bewezen. Ik heb de plekken bezocht waar hij geleefd heeft en waar mensen vergeten waar het om gaat in het verhaal: liefde voor elkaar, ipv strijd om een stukje van de wereld.
En dan probeer ik de kinderen te leren dat er altijd iets is om te delen. Zelfs als je zelf niet veel meer hebt, kan je delen wat je wel hebt en je zal er rijker uit komen, door de liefde die je daarmee ontvangt.

Ondanks, dat ik geloof in het verhaal van Jezus van Nazareth, staat er ook deze Pasen aan de ontbijttafel een extra bord. Als er iemand aanklopt, mag deze aanschuiven, want je weet nooit, misschien is het de Messias.

Behaald:
Doel #25: Uit eten geweest met Victor (en zijn oud-collega's)
In ontwikkeling:
Doel #36: Belastingen ingevuld met Papa, nu nog wachten op gegevens van Victor om deze af te maken.
Doel # 19: weer een aantal keer vegetarisch gegeten.

Ikusasa

Afgelopen vrijdag ben ik door een goede vriend meegenomen naar Ikusasa,


Ikusasa betekent ‘toekomst ’in Zulu. Verhalen en toekomstdromen van jongeren vormen de inspiratiebron voor deze productie.

De show is een kleurrijke mix van het spetterende muziek- en dansleven dat Zuid-Afrika rijk is; van traditionele Gospel tot African house, gebracht door een topcast van vijftien zangers dansers, acteurs en musici.

U wordt meegenomen naar het bruisende “Alexandra”, een van de grootste townships van Johannesburg, waar een nieuwe generatie haar bestaan opbouwt en haar dromen probeert waar te maken. We nemen een kijkje in het leven van de bewoners van 5th Street en maken zo kennis met verschillende muziek- en dansstijlen, maar ook met de karakters en verhalen daarachter.

Ikusasa, The future is now.

En tijdens die show, had ik veel flashbacks naar momenten in mijn eerdere leven. Opmerkingen in de show, die me terug deden gaan naar onze tijd in zuidelijk Afrika, over de hoop die we ervaren hebben onder de zeer arme bevolking. Het verlies wat iedereen op een moment in het leven tegen komt en de kracht die je dan hervind om door te gaan.

Ik moest denken aan de verontwaardigde reactie van een vriendin op het feit dat Nederland met "Serious request" wel 12 miljoen bij elkaar kan leggen, maar er tegelijkertijd honderden gezinnen in Nederland onder de armoede grens leven. (zichtbaar en onzichtbaar) en met kerst nog niet wisten of ze met oud en nieuw wel met vertrouwen op beter het nieuwe jaar in konden gaan.

Ik moest denken aan mijn Oom die in Lesotho al vele jaren met raad en daad actief is om de bevolking wijzer te maken en hen een betere toekomst wil bieden. http://paballong.roxer.com/

Voorbij kwamen de parallellen tussen gebeurtenissen en visie.  Hoe een gebeurtenis je visie op zaken veranderd.

Ook sta ik stil bij de bijzondere reis, die ik met mijn gezin heb mogen maken http://olifanten.reismee.nl/ die nog steeds invloed heeft op hoe wij in het leven zijn gaan staan. De kernmerken die boven komen drijven en de kennis, die het mij heeft opgeleverd.
Maar bovenal de kracht om te vechten om ooit mijn kinderen nog meer van de wereld te laten zien, maar ook om terug te kunnen gaan en nog intensiever Afrika te kunnen beleven. Mijn taak is nog niet gedaan daar.

Dus op naar de toekomst, vol hoop en kracht!

EXTRA:
Regie: Senzo Zama
Musical director: Gama Mathonsi
Choreografie: Mapule Sesedinyane

Regisseur: Senzo Zama
Senzo heeft vanuit zijn eigen bedrijf Velvetrobe al voor diverse producties conceptontwikkeling, script en regie gedaan en is gewend om met passie een heel team van cast en creatives aan te sturen. Hij studeerde drama en Engels aan de universiteit van Zululand en doceert momenteel nog steeds aan de universiteit van Pretoria. Daarnaast werkt Senzo veel met dove kinderen in Zuid-Afrika en is hij vloeiend in gebarentaal.  

Musical Director: Gama Mathonsi
Gama is producer, songwriter en muzikant en heeft al met vele beroemde muzikanten uit Zuid-Afrika gewerkt. Gama heeft bovendien al veel ervaring met het touren in Europa en het componeren en samenstellen van muziek voor verschillende voorstellingen.

Choreografie: Mapule Sesedinyane
Mapule heeft al een lange staat van dienst als danseres en choreografe en beheerst zo’n beetje alle denkbare dansstijlen van Afrikaans tot Contemporary en Urban. Zij was onder andere als choreografe betrokken bij SYTYCD Zuid-Afrika en werkte mee aan de choreografie voor de openings- en sluitingsceremonie van het WK in 2010.
bron: http://www.wereldtheater.com/shows/details/12_13_ikusasa

Emotie

emo·tie (de; v; meervoud: emoties) 1aandoening van het gemoed; (plotselinge) ontroering

bron: vandale.nl

Na een zomer van grote schommelingen leek er stabiliteit ontstaan te zijn in mijn emotie.
Ik leerde zenuwen te doorstaan zonder oogkleppen te krijgen.
Ik leerde onzekerheid te bedwingen.
Ik leerde eerlijk te zijn ook al doet dat soms pijn.

Totaal onverwacht,
op een moment wat ik eigenlijk wel had kunnen zien,
ik ben moe en dat geeft schommeling,
overviel mij toch weer een vlaag van verdriet.

Een paar weken terug had ik met mijn dochter en haar vriendinnetje een gesprek over vriendschap. Dat vrienden het beste met je voor hebben. Dat vriendinnen het beste met elkaar voor hebben. Dat je met vriendinnen heus ruzie kan hebben, maar dat je het dan ook weer goed kan maken. De moeder van het vriendinnetje en ik zijn daar een positief voorbeeld van. Een vriendschap die juist door de tand der tijds weer glans kreeg.

Ik leer van mijzelf: ik verwacht eerlijkheid in een vriendschap.
Ik moet kunnen delen wat mij bezig houdt,
mooie dingen, verdrietige dagen maar ook kritische noten.
en bovenal: mij accepteren wie ik ben, met goede en minder perfecte kanten.

Liefs van mij

p.s. reageer hieronder als ik je vriendin ben.

Vooruit kijken

Ik heb mijn eigen klas! Samen met een collega, deel ik een kleutergroep tot de zomer. Ik ga 3 dagen voor die klas werken en zij 2, waardoor de hoofdverantwoordelijkheid op mijn schouders gaat komen.
Wat een eer! Ik ben net 2 dagen in het bezit van een diploma, maar ook beangstigend, ga ik het allemaal goed doen. Maar ik heb het vertrouwen, ik ga het goed doen!

Ik werd vanmorgen uit bed gebeld door de flex-pool. Of ik adhoc naar een school kon en ik heb "Nee" gezegd. En ik heb de hele dag al moeite met wakker worden en op gang komen. De afgelopen dagen hadden veel van me gevraagd en ik had even een time-out nodig. Even terug naar Niets doen, haken en TLC kijken. En onder de oppervlakte, terwijl ik me er nauwelijks van bewust ben draaide mijn radars overuren.

Het zal wel een hele inspanning zijn 3 dagen voor de klas en eigenlijk zou ik daarnaast nog 1 of 2 dagen ander werk moeten doen om mijn leven goed te kunnen leiden. Ineens bedacht ik me hoe ik dat beter in zou kunnen vullen, ik dacht weer buiten het boekje en geloof dat ik het juiste idee gevonden heb voor mij en mijn gezin.

Ik heb actie ondernomen en ik ga het eens voorleggen onder het genot van een kopje koffie.

Ik kan met recht zeggen: ik sta stil bij mijn werkende leven.
Doel #14. Stilstaan bij mijn werkende leven

Afstuderen

Ik heb eindelijk gedaan, waar ik al sinds 1995 aan gewerkt heb
doel #13. Afstuderen.

Ik kan me herinneren dat ik als klein meisje in de derde klas juf wilde worden. Ik maakte boekjes voor de juf met opgaven!
Op de Havo had ik een scheikunde leraar die wel wilde dat ik bij hem VWO ging doen, maar omdat ik het onderwijs in zou gaan, had hij er vrede mee dat ik met enkel mijn Havo van school ging.

Ik haalde met ups en downs mijn propedeuse en daarna was mijn koek even op. Ik had niet de energie en de motivatie om door te zetten. Ik haakte af en vond mijn roeping in het welzijnswerk en kinderopvang. Ik ging leven en vulde mijn leven met kinderen, en uiteindelijk die van mijzelf.

De kinderopvang veranderde en ik ook. Op het moment dat ik Robin naar school bracht, voelde ik het kriebelen. Oh Ja, dit vond ik leuk! Ik koos heel bewust om eerst met mijn gezin naar Zuidelijk Afrika af te reizen en Riejanne de kans te geven om net als haar broer, 2 jaar "didi" te genieten.

En daar was het moment dat ik startte met mijn deeltijdstudie. 2 avonden naar school en eerst 1, later 2 dagen stage per week. Veel goede momenten, leerzame momenten, maar ook confronterende en moeilijke momenten.

Het was een lange weg, maar ik ben er gekomen... en ik was daar niet gekomen, zonder de mensen om me heen...
Vandaag was het moment daar, met mensen om mij heen, om het getuigschrift te ondertekenen.

Ik kreeg onder het genot van een drankje, een persoonlijke speech van mijn Tutor Pim en met aanloop van diverse docenten een gezellig samen zijn, met als kers op de taart: de handtekening!

Ik mag mezelf nu Bachelor of Education noemen

Een bijzondere dag:
Waarbij ik ook nog even mensen ontmoette, die ik graag zie, maar op onverwachte plaatsen en positieve gebeurtenissen, maar dat is niet aan mij om op het web uit te pluizen.