SPIJT

Al langere tijd, wilde mijn grote jongen naar de bioscoop, natuurlijk wil hij ook naar de Smurfen twee, maar hij wilde ook naar "Spijt". Normaal gezien een niet voor de hand liggende keuze voor een jongen van net negen, maar mijn boy is niet standaard.
Samen op de fiets naar de stad, even nog een opvoedkundig gesprekje, kaartjes kopen en natuurlijk een bakje popcorn voor mijn ventje.(Ik niet,want ik probeer nog steeds geen suiker te eten, al heb ik mijn doel behaald)

De zaal was heerlijk koel, terwijl het buiten broeiend warm was. We waren de eersten in de zaal, die nagenoeg leeg bleef. Mijn telefoon gaf 16:00 aan, maar er gebeurde nog niets, pas 8 minuten later bedacht een medewerker dat je ook voor 7 klanten de film moet starten.

De verhaallijn:
"Jochem  heeft het niet makkelijk op school. Hij is het mikpunt van getreiter door het clubje van Sanne.

Klassenleraar Tino is veel te druk met populair doen voor de tieners en grijpt niet in als Jochem gepest wordt. Klasgenoot David ergert zich hieraan, maar durft er zelf ook niks van te zeggen.

Dan organiseert meester Tino het klassenfeest, waar de band van David, Youssef , Niels en Nienke  kan optreden.

David hoopt zo indruk te maken op Vera , het leukste meisje uit zijn klas. Als dat helemaal misgaat heeft David geen oog meer voor Jochem, die te grazen wordt genomen door zijn pestkoppen. De volgende ochtend krijgt de klas van de rector te horen dat Jochem ‘s avonds niet is thuisgekomen…
Bron: http://www.spijtdefilm.nl


Wat daarna komt wil ik niet delen. Mijn zoon kroop huilend tegen me aan en kon haast niet meer stoppen.
Het greep hem aan, het confronteerde hem met de wereld en het kwam heel hard aan....

Na de hele aftiteling, was het tijd om de wereld weer in te gaan, maar halverwege de trap, stroomden we beide om verschillende redenen weer over van de emoties. Ik weet niet hoe lang, maar we hebben er lang zitten praten en dat kwam die zondag nog een paar keer voor.

Natuurlijk heb ik geen spijt van het bezoek aan de bioscoop met mijn grote jongen.Ik ben juist heel gelukkig met zijn minder conventionele keuze en de ruimte die het ons gaf voor het delen van emoties.

Doel #84. Met Robin alleen naar de bioscoop