Postcrossing

Hoera, mijn eerste kaart is aangekomen!

Iedereen is de deur uit, zodat mama kan studeren en uitrusten 

Tijd om te genieten van... 

Het enige waar ik me vandaag aan vast houdt luid: 

"one day I'll look back on this, and it all seem funny" 

ooit kijk ik terug en kan ik erom lachen... 

.

.

.

.

maar nu even niet. 

Een klein lijstje met kleine tussenstapjes:

Gisteren aten we onbewust vegetarisch, door gebakken kaas ipv vis of vlees bij het eten. doel # 19
Ik heb zondag weer eens volkoren brood gebakken, en ook witte bolletjes, waarvan Riejanne er veel opgegeten heeft.doel # 17
Ik ben begonnen met het schrijven van de inleiding van mijn scriptie, al lijkt het alsof ik meer feedback krijg dan wat ik geschreven heb. Doel # 12
Ik ben maar weer even gestopt met rennen, mijn lijf is te moe en dat vind ik een risico. Ik ben dan ook telkens net niet lekker en net niet ziek. Doel #15 of # 16
Ik heb een afspraak gemaakt met de kappersschool als model, zodat ik waarschijnlijk straks een nieuwe coupe heb. Doel # 47

verder heb ik wat last van het uur verschil... vroeg naar bed dus maar!

Postcrossing

Ik heb van de week mijn post crossing account weer geactiveerd. Het account bestond nog wel, maar ik had het laten liggen. Donderdag avond heb ik de knoop doorgehakt en heb een adres aangevraagd.

Ik kreeg een adres uit Ukraïne, en ze heeft op haar profiel een lijstje staan met ideeën voor kaartjes. En daar had ik natuurlijk niets voor in huis. Dus gisteren ben ik naar de Hema getogen en heb ik een zwart-wit kaart gekocht, met wat natuur en wat fun... (een koe die het loei gezellig vind in Almere vind)
Een leuke verzameling postzegels erop (waar kerst zegels al niet goed voor zijn )

Gelijk maar een 2e adres opgevraagd want ik had meer dan 1 kaartje ingekocht. Dat profiel had geen tips, dus heb ik een mooie kaart uitgekozen met klavertjes 4.

Dus doel # 80 en # 81 op gang gezet... want als mijn kaartjes aan komen, komen er mijn kant ook weer kaartjes op!

waar zou ik zijn zonder...

mijn ouders, schoonouders en vele andere mensen die ons in deze periode helpen.

Het is niet niks om het afstuderen, fulltime voor de klas staan, zorg voor kinderen en huishouden en de rest wat ik vergeet, te combineren met een man die momenteel 24 uur per dag aan het werk is met WOZ-taxaties in de regio.

Het zijn vaak de kleine dingen die voor ons een wereld van verschil maken om deze periode door te komen.

• meerijden naar school
• ophalen en gevoed weer thuisbrengen van de kinderen
• een pakket groente en fruit achterlaten (ik hoef dus niet aan te kloppen bij het voedsel-loket) 
• een tas met kleding voor mijn meisje
• een lief sms-je/app-je met de vraag hoe het nu is
• een klopje op de schouder
• een lieve reactie op facebook, of hier onder de blog
• een bolletje wol in mijn brievenbus
• een kopje koffie 
• een kaartje 
• een ochtend uitslapen terwijl je partner ook slaapgebrek heeft
• en andere kleine dingen die ik nu vergeet, maar die me positief kunnen raken

Het aftellen is fijn maar ook beangstigend, want mijn deadlines komen daarmee ook dichterbij... 

doelen # 15 en/of # 16

Ik was al eens eerder, bijna bij de 5 kilometer rennen, maar ik ben afgehaakt. Ik heb ook toen met Evy van "start to run" opgebouwd en ik kon 4 keer 8 minuten lopen. Ik was al ver op weg naar kijken of ik het rondje kasteel zou durven nemen. En ik baalde dat er voor de snelweg niet al een brug over het water was, want dan zou ik toch dat Rondje kunnen maken. Maar eerst door langdurige gladheid en later door studiestress ben ik toen gestopt.

Ik liet mijzelf maanden geloven dat ik er geen tijd voor had, dat ik er de energie niet voor heb of dat het gewoon even niet kon omdat... tja waarom eigenlijk.

Op een besloten deel van het internet begonnen steeds meer mensen die ik ken toch met rennen. Ze spraken over de schaamte van het buiten lopen waar mensen je kunnen zien en de overige drempels, maar stuk voor stuk werden ze enthousiast bij de stappen die ze namen.
Maar de grootste drijfveer om nu toch de stoute (ren) schoenen aan te trekken was een berichtje van een buurvrouw: "Ja,ja, vanmorgen de hardloopschoentjes ondergebonden en les 1 met Evy gelopen : )...." waarop ik nog iets schreef van dat ik dan niet de enige gek in de buurt ben... Tja... dan moest ik ook maar weer eens zo gek zijn.

Vanmorgen was ik weer veel te vroeg wakker met een veel te vol hoofd en ik zag dat het licht werd. Het beste moment om te gaan lopen, want dan ziet niet de hele buurt mij vertrekken en met een rood hoofd terugkeren. Na al die tijd heb ik Evy les 1 er bij gepakt en het bleek nodig dat ik daar weer begon. Oeps...

Maar het bracht ook positieve dingen:

• Ik merkte weer hoe lekker het zo buiten kan zijn.
• Ik hoorde een specht!
• Ik zag een veldje krokussen
• En ik kwam verder dan ik dacht! 

Dus zo ben ik begonnen aan het werken voor de volgende doelen:

#15. Een rondje kasteel rennen zonder wandelpauze (= 7 km)
#16. Meedoen aan een loopwedstrijd (city run)

Lopen er nog "gekken" met me mee?

Robin helpt me aan doel # 20

Vanmorgen waren we op tijd op en zat ik met de kinderen te bespreken hoe de dag eruit zou zien. En zoals vaker, als mijn fantasie op is, vroeg ik aan hen: Wat zullen we vanavond koken.
Enthousiaster dan verwacht kwam er van Robin  :"Jamie in 30 minuten!!"
En op zo'n onvoorspelbare dag als vandaag zeg ik daar natuurlijk geen nee tegen..

Ik geef hem het kookboek en trek mezelf terug met een kopje koffie achter mijn laptop.
En daar zit mijn kleine chef, te bladeren in een kookboek, kijkend naar de plaatjes en hier en daar een woordje lezend. Mama dit moet het worden: dus ik lees met hem het menu, en het heerlijk uitziende toetje was toch iets te gezond met fruit.
Het is weer 10 minuten stil en toen wist hij het zeker:
Het werd Spaghetti met tonijn, salade en een chocolade room toetje!

Heel gedreven heeft hij een boodschappenlijstje gemaakt en zelfs boodschappen doen was heel gezellig! Mijn mannetje heeft niet vaak midden in de supermarkt zijn zelfgeschreven boodschappenlijst helemaal gelezen, vol geduld! Ik was er bijna van ontroerd!

Na een filmpje en wat schoolwerk, kwam papa thuis. Dus werd het tijd om snel binnen 40 minuten (want de 30 haal ik niet, zelfs niet met hulp van Robin) de maaltijd op tafel te gaan toveren. En zelfs met de tv nog aan, was Robin met geconcentreerd aan het helpen.


En we hebben heerlijk gegeten!!!

Met wat kleine aanpassingen gaat deze mee ons vaste programma in!

Doel # 9 & # 6

Bewijs van het behalen van doel # 9

Doel # 9. Mijn kettingprestatie afronden

Wat heeft dit doel mij een hoofdbrekens gekost.

Begin dit jaar begonnen we met de college's over de vak inhoudelijke prestatie. Deze heet in onze literatuur ook een kettingprestatie. Dat is een presentatie over een aantal onderdelen.
Het moest bestaan uit:

• een beeldverslag van een les die je gegeven hebt
• een paper met de onderbouwing van je les (waarom deze les, op dit moment, met deze kinderen)
• een inhoudelijk verhaal waarin ik diepgang en kennis aantoon.

Oorspronkelijk zou ik dit onderdeel samen doen met een medestudent, die ook bij mij op de stage school haar LIO was gestart en zouden we iets over een doorlopende leerlijn van een rekenmethode doen. Maar door omstandigheden moest zij vertragen en kon ik deze opdracht niet met haar voltooien. Daarvan hebben we samen gebaald. En op een moment moest ik toch alleen verder.

Wat is me dat tegen gevallen:

• geen maatje om tegen aan te sparren
• geen input van iemand anders
• geen kritische blik op mijn werk en ideeën 
• en het is vooral zo ongezellig!

Toen was de avond daar:
Ik had ineens toch best wel de zenuwen, al was ik er van overtuigd dat ik alles over het onderwerp weet. Het belangrijkste en moeilijkste was om dat al ook nog gestructureerd over te dragen aan mijn mede studenten.

Eerst het beeldverslag: een paar foto's van materiaal en daarnaast een stukje film. Ik zou er een blog over vol kunnen schrijven hoeveel moeite ik heb met film, maar vooral het ontvangen van feedback op film! Ik heb ze wel 1 minuut en 26 seconden laten zien, maar het had een goed beeld gegeven.

Daarna mijn verhaal over de les, de inhoud, de onderbouwing en de theoretische achtergronden. Ik zei honderd keer uhm... en ik kon er niet mee stoppen. maar ach.. met een grapje kwam ik er redelijk mee weg. En langzaam heb ik een verhaal verteld waarbij ik mijn punten heb gemaakt.

En toen de feedback... en dan mag je dus niets terug zeggen! Vooral positieve kritiek met wat tips..

En toen besefte ik ineens: ik heb deze opdracht afgerond en VOLDAAN (met waarschijnlijk nog een ruim voldoende ook!)

nog 5 stappen tot mijn afstuderen!

# 14 Staken

Ik ben staken vandaag: 

Steun je deze actie schrijf je dan in als sympathisant:  

steun de actie: sympathisanten!

doel # 36 en # 37: belaste zaken.

Zaterdag morgen belt mijn vader mij op: "Wanneer was je eigenlijk van plan iets aan je belastingen te doen?" Gevolgd door de vraag: "je hebt toch alle papieren al in huis?"

Toen kon ik er niet omheen!

bewijs van doel # 6

Zondagmorgen was ik veel te vroeg wakker, ergens in die grote berg papier die er op mijn bureau woont, moet ik alles hebben liggen en al had ik de lieve man gewaarschuwd, het is met toch iets te erg om echt alles te moeten gaan zoeken. Dus ik aan de slag, papier voor papier de stapels door (gelijk maar eens iets weg gedaan) en toen hij net voor 11.00 kwam, had ik bijna alles bij elkaar en het bijpassende programma al gedownload. (bij gebrek aan orde in de administratie heb ik jaren terug de DigiD codes uit mijn hoofd geleerd)

Een dik half uur en 2 kopjes koffie later was het ergste leed geleden. Op een bevestiging van 1 feitje na was alles duidelijk en klaar om verzonden te worden...

Waarom zie ik er altijd zo tegenop en valt het vaak mee?

Ik heb gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om de papieren van de kinderopvangtoeslag 2010  bij elkaar te zoeken en op te sturen.

En de doelen # 36 en # 37 zijn voor dit jaar afgestreept!

Volgend jaar beter? Nou mezelf kennende vast niet!

doel # 71 kramen bij iemand

Van de week kreeg ik een app-je:  Wil je vrijdag komen kramen? 

Pas bevallen moeder, de kraamzorg is afgelopen en de pas bevallen vader moest toch een paar uurtjes werken.  Dus aan het einde van mijn vakantie had ik een wekker gezet. Mijn man en zoon in de kleren gestoken en zat ik voor het eerst sinds jaren weer eens op file tijd in de auto onderweg naar Amsterdam. Gelukkig was het vakantie en vrijdag en stond er dus geen file. 

De stralende vader stond al voor de deur te wachten om me binnen te laten en in bed trof ik de net zo hard stralende moeder aan.  

Tja en wat doe je dan als kraamhulp? 

Drinken aanbieden, 

verschonen

thee zetten en 

beschuitje smeren. 

En verder gewoon heel veel kletsen en luisteren. 

De kleine J was wel doorvoed en het was tijd voor douchen en kleding voor mijn vriendinnetje. Wat mag je dan... lekker knuffelen met de kleine man!

Toen kwam er een kink in de kabel, de moeder moest onverwacht even snel naar de huisarts en apotheek en omdat er haast achter zat en de kleine man goed doorvoed was, (en ze veel vertrouwen in mij heeft) vertrok ze zonder kleine J.. en daar zat ik ineens met een klein mannetje in mijn armen en de grote verantwoordelijkheid. 

Een schoon luiertje dan maar en de kleine J leek moe, dus met zijn duimpje in zijn mond, in zijn wieg. 

Lang leve de moderne tijd, want ik kreeg een app dat het uitliep en ik kon een foto van een slapende kleine J terug sturen. 

Toen de mama weer thuis kwam, heb ik de bordjes op tafel staan (en nog meer thee) en hebben we een boterhammetje gegeten en toen werd het alweer tijd voor een slokje voor de kleine J.

Zowel moeder als baby doorvoed en moe achtergelaten in bed en hopelijk konden ze ontspannen slapen... want met gebroken nachten pas na de bevalling, hebben zowel moeder als kind dat hard nodig! 

Dank jullie wel voor de ruimte die ik heb gekregen om even voor moeder en kleine J te zorgen. 

Ik een ervaring rijker even mijn gedachten op zijn plek laten zakken 

en de Dappermarkt even over lopen! 

In dit soort periodes zou ik graag veel dichter bij wonen.