doel #11. Mijn praktijk assessment voltooien

 doel #11. Mijn praktijk assessment voltooien

Vandaag was het zover, ik was al voor 5 uur wakker, en ik had last van mijn zenuwen. Tot een uur of 6 heb ik nog liggen lezen en tegen half zeven ben ik eruit gegaan. Tijd om me klaar te maken voor een memorabele dag.

Op school werden al van alle kanten succes wensen toegeworpen en kreeg ik veel positieve aanmoediging. Velen zijn me voor gegaan!

Ik heb de kinderen aan het werk gezet, en toen begon het wachten.

Vlak voor negen, kwamen ze in de klas, mijn assessoren, Pim en Harriët. En daar begon de les.

Tijdens mijn les kwam ik al op punten die anders konden en anders hadden gemoeten, maar je kan niet terug. De kinderen werkten enthousiast en gedreven, het onderwerp sloot aan!

De les vloog voorbij, ik had nog een uur met ze door kunnen werken, maar ik moest afronden. Daarna wederom wachten. Eerst moest ik namelijk mezelf evalueren/reflecteren. Vervolgens kwamen de vragen van de assessoren. Ik legde precies de vinger op de zere plek, wat in mijn voordeel werkt. Als je zelf doorhebt wat anders moet, dan leer je ervan!

Daarna mocht ik weer weg, en gingen zij het verslag opstellen. De enige mededeling die ik heb gekregen was: je hoeft je geen zorgen te maken. Maar op zo'n moment geeft me dat niet voldoende vertrouwen om door te gaan. Ondertussen glippen collega's hun lokaal uit om te vragen hoe het ging... en ik wist nog steeds niets zeker.

Pas tegen 11 uur kwam het verlossende woord en kreeg ik de reflectie van de assessoren: een Ruim Voldoende!

Het mooiste uit het verslag is: Je bent trots dat je juf mag zijn!

Dit was mijn grootste hobbel in het afstudeer proces, op wat formaliteiten na ben ik nu klaar!

Ik heb daarna afscheid genomen in mijn klas en heb met een warm gevoel mijn stage afgesloten! Toen het bericht kwam dat ik geslaagd was, ontstond er een spontaan applaus!

Jacoba, Dochter van Holland

Ik heb het lees virus weer te pakken.
Het eerste boek wat ik van Simone van der Vlugt las, was de amulet en ik was gelijk gevangen
Dit boek  is een historische roman en wist me snel te boeien.

Ik heb bij de bieb nog meerdere boeken gereserveerd...



In deze historische roman kruipt Simone van der Vlugt op overtuigende wijze in de huid van Jacoba van Beieren (1401-1436). Jacoba was haar tijd ver vooruit, stak haar feministische ideeën niet onder stoelen of banken en koos ook in de liefde niet altijd voor de makkelijkste weg.

Het lot was Jacoba slecht gezind. Op haar vijftiende werd zij al weduwe en een paar maanden later overleed haar vader, Willem VI, hertog van Beieren. Zo werd zij op haar zestiende gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen.

We leren een vrouw kennen die veel te verduren krijgt, maar zich daar niet bij neerlegt en door het onrecht dat haar wordt aangedaan juist strijdbaarder wordt.

Simone van der Vlugt laat ons niet alleen een hertogin zien die ten oorlog trekt om haar gewesten te verdedigen,maar ook Jacoba’s persoonlijke kant: de ontwikkeling van een kwetsbaar, volgzaam meisje tot een volwassen, sterke vrouw. Haar relatie met haar moeder is er een die voor vele vrouwen herkenbaar zal zijn.

Op een knappe manier weet Simone van der Vlugt ons deelgenoot te maken van een oud-Nederlands kostuumdrama en laat ze ons een duik nemen in een geschiedenis waar weinigen een duidelijk beeld van hebben.
(bron: http://www.simonevandervlugt.nl/ )

zenuwen

De laatste stappen van mijn studie worden genomen. Ik heb de bestanden van mijn assessmentles verzonden aan mijn assessoren.
Nu moet ik afwachten tot het moment daar is, dat ik mijn veldassessment ga doen. En dat wachten is zenuwslopend. Het is het allerlaatste wat ik nog moet doen om af te studeren en daar hangt veel vanaf.

Het moeilijke vind ik dat iedereen zegt dat ik het kan: maar ik geloof mezelf (nu/nog) niet. Ik ben niet voor niets vaak teleurgesteld, door mijzelf en over mijzelf.

Ooit bracht een vriendin het volgende gebed tot mij, wat ik tijdens nachtelijke pieker uurtjes herhaal om mezelf rust te geven.

"Sereniteitsgebed" 

Heer, geef me de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen, de berusting om te accepteren wat ik niet kan veranderen 


en de wijsheid om het verschil te zien.

(Reinhold Niebuhr)

Dat zal ik komende nachten regelmatig herhalen!

In mijn dromen

Een toepasselijke titel, aangezien ik de laatste tijde vaak droom. Maar gelukkig droom ik niet zoals de hoofdrolspeelster in dit boek.

Ik kon gisteren niet slapen en heb hem toen ik vanmorgen te vroeg wakker werd uitgelezen.

boek 6 van doel #54


Rosalie heeft een kapperszaak in de Pijp in Amsterdam en is getrouwd met de zakelijke en ordelijke Jeroen. Een vakantie naar Marrakech zou hun relatie weer passie moeten geven maar de reis eindigt in een nachtmerrie. Jeroen wil geen gehoor geven aan Rosalies slechte voorgevoel en het vliegtuig waarin Jeroen alleen terugkeert stort neer.

Terug in Amsterdam beseft Rosalie dat ze haar voorspellende dromen niet langer kan negeren. Haar besluit om de politie in te lichten over haar vermoeden dat het vliegtuigongeluk geen ongeluk was, maakt haar echter alleen maar wanhopiger, want men neemt haar niet serieus. Intussen probeert ze met behulp van haar vrienden en collega’s de draad van het leven weer op te pakken, maar haar voorspellende dromen vergemakkelijken haar situatie niet.

Als ze een droom krijgt over een terroristische aanslag die zal plaatsvinden tijdens een drukbezocht evenement in Amsterdam beseft ze dat de tijd begint te dringen. Ze heeft waardevolle informatie om die aanslag te voorkomen en ze zal in actie moeten komen.

In mijn dromen is een meeslepend verhaal over paranormale zaken, de Marokkaanse cultuur, leven in de grote stad en de dreiging van terrorisme.
(bron: http://www.simonevandervlugt.nl )

lopen met min 3

De wind snijdt in mijn gezicht.
De stappen dreunen door mijn lijf.
Mijn hoofd wordt ingenomen:
telkens rekenen, hoe lang heb ik al gelopen, moet ik al keren, red ik een rondje of wordt het een lijn.
Tijdens dat rekenen, kan ik niet nadenken, ik wordt bevangen door het moment en moet me daar aan overgeven. Zie ik juist daar tegenop? Ik zie niet op tegen het gevoel in mijn lijf, maar waar dan wel tegenop?

Ik heb het weer gehaald en ben weer geconfronteerd met mijzelf. Ik ben trots op mezelf, maar heb mezelf ook teleurgesteld.
Ik heb gevochten met mezelf elke stap die ik zette gaf me een opdonder, maar na elke stap haal ik mezelf ook weer omhoog, om door te gaan.
Ik voel de wind niet meer, ik vergeet dat ik mijn armen hoor schuren langs mijn jas. Ik vecht met mezelf in mijn hoofd, terwijl ik mijn lijf martel.

Overmorgen mag ik weer... ik zie er tegen op, maar ik weet dat ik het ga doen.

Tranen prikken achter mijn ogen.

scriptie

#12. Mijn scriptie afronden

Vandaag dik een jaar na mijn eerste voorstel aan de directie, heb ik mijn laatste oordeel over mijn scriptie ontvangen. Een jaar gelden werd in een overleg tussen alle hoge bazen van de participanten van de brede school de @rchipel geconcludeerd dat alle partijen aandacht moesten gaan besteden aan woordenschatontwikkeling.


Dankzij directeur van Basisschool de @rchipel, kreeg ik de ruimte mijn eigen interesse om te zetten in een onderzoek. Hierbij ben ik blij met de input van mijn begeleidend  docent van Pabo Almere, mijn manager van uk @rchipel en regisseur van brede school de @rchipel.

Doordat ik vertraging opliep binnen mijn studie heeft de uitwerking van dit onderzoek wat langer op zich laten wachten. Met evenveel betrokkenheid heb ik het nu af kunnen ronden. Ik verwacht dat er draagvlak is binnen de verschillende werkvelden, voor mijn conclusies en aanbevelingen.

Ik wil heel veel mensen bedanken.
Allereerst mijn kinderen, Robin Camille & Riejanne Jasmijn en natuurlijk mijn echtgenoot Victor, die mij veel hebben moeten missen en ontzien om dit voor elkaar te krijgen. Hun geloof dat mijn afstuderen ook voor hun toekomst belangrijk is raakt me diep.

De enorme feedback waarin Mariska en Roel mij hebben voorzien, zijn onmisbaar geweest in mijn schrijfproces en zonder jullie vraag ik me af of het tot dit eindresultaat was gekomen.

Om inhoud aan dit onderzoek te geven, heb ik veel respons gekregen van de medewerkers van peuterspeelzaal de @rchipel en natuurlijk mijn collega’s van kinderdagverblijf uk @rchipel. Mijn collega’s van de voorbouw van basisschool de @rchipel, bedank ik voor het wegwijs maken in de wereld van Onderbouwd. Ik had het niet kunnen doen zonder jullie.

En tot slot bedank ik in het bijzonder mijn broer, ouders, schoonouders, alle vrienden en vriendinnen die hun steentje bij hebben gedragen aan mijn welzijn en mijn onderzoek

Liefs Eva

ps. van de directeur heb ik een 8 ontvangen en van mijn pabo-vakdocent een 8,5!

Het vriest

En dan... mijn eerste gevoel is dan om de deur niet meer uit te gaan.

Maar ik heb een doel!

De kinderen moeten zowiezo ook naar school, dus dan ben je toch al op. En in plaats van mooie kleertjes heb ik gelijk mijn ren kleding aangedaan. Er zijn genoeg mensen op school die ook in jogging broeken de kinderen naar school doen, terwijl deze vast niet allemaal gaan trainen of sporten.

Dus kinderen naar school, winterjas aan, handschoenen aan en een band om mijn oren. En daar ging ik dan, als een rood michelin-mannetje op gympjes. Hobbelend als een dreumes, maar ik ging en mijn hardslag en ademhaling geven aan dat ik aan het trainen ben.

Mijn GPS is negatief over mijn prestatie... ik heb 0 kilometer gelopen in 20 minuten... tja...
Maar ik heb natuurijs gezien en de zon tussen de bevroren takken, rijp op het gras.

Woensdag weer!

trainen voor de cityrun

zaterdagochtend, ik wordt gewekt door de kinderen die wakker zijn. Waarom zijn ze door de weeks niet wakker te krijgen en in het weekend voor het licht al wakker? 

Mijn hoofd is pijnlijk, ik denk sneeuw in de lucht, maar ik bedenk me mijn goede voornemen. Na even draaien klim ik dan toch mijn bed uit en doe mijn joggingpak aan. Een oud pak, maar het werkt en de broek die ik een jaar terug kocht, was na 1 keer in de droger te kort. 

Dan op zoek naar de overige benodigdheden: mijn headset, de podcast en ondertussen de kinderen niet afsnauwen. 

Het is nog donker als ik naar buiten stap. Waar ben ik aan begonnen... Waarom ben ik hier aan begonnen...

Al een paar keer ben ik gestart met lopen, voor mijzelf, voor mijn conditie, voor mijn endorfinelevels, en voor mijn doel in de honderd en één doelen lijst. Als mijn studie voor bij is, dan ga ik wat aan mijn lijf doen... en zover ben ik (bijna) Maar me bewust van al deze redenen reageerde ik op een oproep op facebook: 

Vorig jaar heeft Zoyra voor het eerst gelopen voor Metakids, nadat zij Bjorn verloren zijn. Ik bewonderde hun doorzettingsvermogen in het verzorgen van Bjorn, hun openheid en eerlijkheid. Maar ook de kracht waarmee ze vorig jaar voor elkaar heeft gekregen om heel veel geld op te halen voor Metakids. 

Zo vind ik mijzelf, op een ijskoude zaterdagmorgen, net de koud gekleed, hobbelend op de dijk. De enige andere mensen die je tegen komt zijn hondenbezitters. Het valt tegen, waar is dit conditie gebleven? 

Mijn hoofd bonkt en mijn ademhaling is zwaar. 

Maar ik wil dit, en ik wil dit volhouden. Ik wil mijn doel halen en weer trots op mezelf zijn. 

Dan zie je de mooie lucht en dan weet ik waarom ik zo vroeg mijn bed uit gegaan ben... 

Herfstlied

Hij lag bij mijn moeder en ik kon me niet herinneren dat ik hem ooit gelezen had... dus las ik haar opnieuw.. en dat is maar goed ook want een groot deel herinner ik me in ieder geval niet meer!

Boek 5 van doel # 54

ls journaliste voor de cultuurpagina van het Leidsch Dagblad heeft Nadine het prima naar haar zin,maar eigenlijk zou ze het liefst schrijfster worden. Net als ze erin slaagt een uitgever voor haar werk te interesseren,wordt Leiden opgeschrikt door de moord op een jonge vrouw. Samen m et haar collega’s zit Nadine boven op het nieuws,waar ze steeds meer bij betrokken raakt. Als de vermoorde vrouw uiterlijk een sterke gelijkenis met Nadine blijkt te vertonen, kan ze de gebeurtenissen niet meer als toeval afdoen en beseft ze dat zij en haar zestienjarige dochter Mariëlle gevaar lopen. Vooral als de moordenaar meer slachtoffers maakt, die allemaal in Nadines omgeving verkeren.

(bron: http://www.simonevandervlugt.nl)

Goed begin van het nieuwe jaar

#20. 20 keer uit een Jamie boek koken

Als kerstpakket van de baas heb ik het volgende boek uit kunnen zoeken. Er staat me nog minder in de weg om Jamie te koken!

#61. 20 keer een spelletje spelen
Op oudejaarsavond heb ik met de kinderen op de Wii en op de DS spelletjes gedaan! Het was heerlijk!

#75. Computer opnieuw installeren
Als ik klaar ben met mijn afsuderen moet ik er toch echt aan geloven! Wie heeft er tips wat er op te zetten aan software?

Opleiding en Werk
Komende maand zal hier vele in groen veranderen... Van mijn vakdocent heb ik al een 8,5 voor mijn scriptie, nu nog kijken wat de directeur geeft. En ik moet nu echt geloven aan mijn afstudeer portfolio in elkaar te zetten... de laatste weken zijn aangebroken!