20 weken fotouitdaging

Op de laatste dag van het jaar heb ik de 20ste fotoblog geplaatst op fotouitdagingeva.blogspot.nl

Ik heb hiermee doel #22. 20 weken foto uitdaging voltooien voldaan!

Kijk op foto blog voor de foto's!

Verander de wereld begin bij jezelf....

In een te kort maar goed gesprek met een dierbare vriendin kwamen we op het volgende en dat zelfde kwam terug in een documentaire waar ik in zapte. 

Alsof het nu nogmaals duidelijk mijn leven in moest komen!

Het is wat ik mijn zoon probeer te leren: 

Hij kan de wereld niet veranderen, alleen jezelf kan je veranderen, in de hoop dat anderen daarvan leren!

En dan nog iets wat ik wil meegeven ... 

Als je niet begrijpt waarom ik dit bij elkaar heb gezet, reageer hieronder met je vraag of verklaring!

#39. Een quilt maken voor mijn bed

Mijn sprei is af!! Ik werd op het einde gek, want een toer duurde uren, maar ik ben er klaar mee!

doel #17. 100 volkoren broden bakken

Dit doel... ik weet niet eens precies wanneer ik het behaald heb, maar ik ben inmiddels ver voorbij de 100 broden. Hier en daar had manlief een hand aan een brood (voornamelijk uit de oven halen)

Vandaag was het een bijzonder brood, of eigenlijk 2. Ik heb me een poos terug ingeschreven bij  http://www.thuisafgehaald.nl Waarbij mensen zich kunnen inschrijven voor een volkorenbrood, door mij gebakken. Ik doe dit op aanvraag, aangezien ik bijna dagelijks bak. En gisteren had ik mijn eerste aanvraag! Vandaag rond 12:30 is mijn eerste brood afgehaald!

Dus vanmorgen op tijd opgestaan, de wekker zelfs gezet, en de broden in de machine laten draaien en vervolgens in een bakvorm gedaan. Het mooie brood is voor de klant geweest en het rondere brood heb ik net zelf aangesneden, voor een lekkere boterham met kaas!

Ik ben benieuwd hoe dit zich verder ontwikkeld!

bijzondere broden:

• twee kleuren brood voor pasen en kerst op school
• kaneel brood met veel suiker

Dankbaarheid

Er zijn heel vee lieve mensen in onze omgeving.
Mensen die niet weten wie we zijn,
mensen die weten wie we zijn,
mensen die ons kennen,
en mensen die ons echt kennen.

En van veel van deze mensen hebben we hulp gekregen.
Hulp met mijn studie, met mijn afstuderen, maar ook spiritueel en materieel.

En het is makkelijk om te zeggen dat je dankbaar bent voor hulp,
maar wat voel je dan..

Ik kan niet zeggen dat ik altijd blij ben, al wil ik dat eigenlijk zijn.
Ik wil niet zijn dat ik het met trots draag, terwijl ik me soms schaam.
Ik wil gewoon gelukkig zijn, maar waarom voel ik verdriet.

Ik denk dat ik wil verwerken, dat ik de lat te hoog heb gehad
en dat ik moet onderkennen dat ik het niet alleen kan.
Ik rouw over dat ik niet meer het leven heb wat we hadden,
met de keuzevrijheid en mogelijkheden.

En als die rouw, schaamte en het verdriet een plekje heeft gekregen.
Dan kan ik weer met opgeheven hoofd verder
en de hoop schijnt weer aan de horizon?

En dan voel ik iets, waarvan ik denk dat het de dankbaarheid moet zijn...

Loesje

Dit is de leidraad door mijn studie. 

Veel meer mensen dan ik zien dat ik het kan, dan dat ik het altijd voel en geloof. 

Maar ik ben goed op weg!

Ik heb besloten om toch echt pas aan werk te denken als ik mijn studie totaal heb afgerond! 

Ik heb vertrouwen in de toekomst en mijn kracht om altijd weer werk te vinden. 

De onderstaande Loesje leer ik een beetje relativeren. 

Ik heb altijd werk gehad en zal heus weer werk tegenkomen. 

Meestal rol ik er zo in en komt het vanzelf op de pootjes terecht, maar dat betekend niet dat alle nachten nu zorgeloos en lang zijn. Meestal zijn ze toch onrustig en vol bijzondere dromen. 

Dat is wat ik afgelopen periode enorm gevoeld heb. 

Eigenlijk onderken ik nu pas echt hoe enorm ik overspannen was. 

En ik ben mezelf zo enorm tegen gekomen en heb zo'n strijd met mezelf geleverd, 

maar eigenlijk kon ik pas groeien toen ik gestopt was met het strijden tegen mezelf. 

Ik vecht niet meer tegen de windmolens, 

ik vecht niet meer tegen mijn onzekerheid. 

Ik voel het, ik onderken het en ik probeer het los te laten. 

 Dat lukt heus niet alle keren, maar het lukt al beter dan eerst. 

Beat Busters

#88. Naar de Beat Busters

Gisteren avond was het zover, na een volle dag met veel indrukken. Lekker met zijn tweetjes in de auto naar Harderwijk.
Daar waren we ernstig verbaast dat de zaal nog leeg was. Na een lekker wijntje en een hapje voor Manlief begon het voorprogramma. Een leuke band met een zangeres die me een beetje aan Gwen Stefani doet denken.

Met een bijna lege zaal was het toch tijd voor het hoofdprogramma. De vrolijke tonen van de Beat Busters en de sterke teksten van Def P. Wat is het fijn om op herkenbare melodieën herkenbare teksten te horen. Stilstaan bij wat je hebt in het leven en voelen dat ik leef. Pascal weet toch zo goed de kern van de zaak te raken met zijn teksten.
Na afloop nog een gezellig praatje en toen weer naar huis.

Weer een doel afgestreept van mijn lijstje... en een fijne avond in herinnering.

update

Doelen in ontwikkeling:

#12. Mijn scriptie afronden. Vandaag zijn we de laatste dingetjes eruit aan het halen en ga ik printen en binden om het vervolgens af te gaan geven. Het einde is in zicht!

#13. Afstuderen: de aanvraag afstuderen is ingeleverd!

#17. 100 volkoren broden bakken. Hier schrijf ik binnenkort een aparte blog-post over

#19. 50 keer vegetarisch eten. Ik heb alweer 3 keer geen vlees gegeten..

#22. 20 weken foto uitdaging voltooien. Nog 2 foto's en dan heb ik alle foto's gemaakt en gepost op mijn blog http://fotouitdagingeva.blogspot.nl/

#88. Naar de BeatBusters (met Ramona). Ik heb kaartjes gekocht voor Def P en de Beatbusters voor Victor en mij. Ik had een cadeautjes gekregen met de voorwaarde dat ik er iets mee zou doen voor mijzelf. Ik gun mijzelf en ons een avondje uit! Ik ga dus niet met Ramona, maar ik ga!

Elke keer zie ik er tegenop om te gaan, 

want om mijn wortels te ervaren moet ik naar Amsterdam. 

Daar staat de plek waar ik gedoopt ben, en waar ik mijn kinderen heb kunnen laten dopen.

Op deze plaats liggen mijn spirituele wortels, 

waar vanuit ik heb kunnen groeien tot een spiritueel mens 

met ruimte voor vele inzichten op spiritualiteit.

En als ik daar dan zit, dan kom ik tot mijzelf 

en voel ik de rust en veiligheid op me neer dalen. 

Ik voel de bank, ik ruik de kerk en ik voel de sfeer.

Ik geef mezelf de ruimte om te staan in het moment, 

om te voelen wat ik voel en te kijken wat ik zie.

Meestal is er dan de ruimte voor emoties en laat ik een kleine traan,

vandaag voelde ik de warmte...

en mijn kleine meisje probeerde alles te begrijpen en bleef maar vragen stellen,

maar ook ik begrijp het niet allemaal,

of

allemaal niet.

Ik had vrede met mijzelf en de gedachte aan de Maria in mij en vond mezelf in vrede.

Balans

Mijn hoofd wil even snel mijn studie afronden, mijn lijf roept me terug. 

Ik wil alles doen voor de klas, maar thuis heb ik spierpijn.

Ik zie de troep in huis, maar mijn bed roept harder.

Deze periode ben ik constant bezig met het afwegen van belangen, mijn belangen. 

Waar leg ik de nadruk op, en wat laat ik nog steeds "even" liggen. 

Ik ben zoekende, elke week opnieuw naar een nieuwe balans. 

Ik loop over een koord, balancerend tussen wat ik wil en wat ik kan.

Balancerend tussen wat anderen van mij verwachten en wat ik kan geven. 

Stapje voor stapje lijk ik  het te vinden, maar toch val ik nog regelmatig van het koord af, maar ik blijf erop klimmen. Ik wil mijn doelen halen in mijn eigen tempo... met vallen en opstaan. 

Zuidelijk Afrika

 Er zijn van die momenten dat mijn gedachte terug gaan naar onze tijd in Zuidelijk Afrika. Het kan zijn als Toto op de radio voorbij komt, met het nummer Afrika. Ook als Freek in het Wild voorbij komt met avonturen in het wildpark.
Maar ook als mijn hoofd ontploft van de sneeuw in de lucht. Ik ben dol op sneeuw en ik vind het mooi, maar afgelopen jaren is de combinatie van sneeuw en drukte een werkelijke mokerslag! Dat zijn schijnbaar de momenten dat mijn lijf op een harde manier kan afdwingen dat ik rust neem. En dan onder dikke dekens warm worden en dromen van Afrika.

Het land waar ik zoveel hoop zag,
Het land waar ik zag dat mensen met weinig geld er het beste van maken
Het land waar het niet uitmaak of je shirt bij je rok past.
Het land wat me geleerd heeft, dankbaar te zijn met wat ik heb
Dankbaar voor mijn gezin, mijn huis en de mogelijkheid te studeren.

Zuidelijk Afrika heeft een spoor op me achter gelaten, een lijntje waar ik soms ineens even aan getrokken wordt. Uit mijn leven hier, naar mijn hart dat ook daar ligt!

feedback...

En dan is ineens het moment daar, na weken lang ploeteren.

De eerste weken had ik veel moeite met op gang komen, bedenken wat ik moest schrijven en welke richting ik ook alweer ergens in een mistige periode had bepaald.

Ik maakte een planning, waarbij ik de makkelijker onderdelen voorop zette en de moeilijkere later in de planning. Anderhalve week voor de deadline, liep ik tegen mijn eigen twijfel op. Wat moet ik met deze stukken en wat moet erin. Gelukkig was ik toch zo wijs geweest om 2 boeken over het schrijven van stukken mee te nemen uit de grote Bieb in stad.

Zo ontstond er stuk voor stuk een verhaal, dat steeds logischer in elkaar begon te hangen. Met de nodige feedback van lezers buiten het werkveld, merkte ik steeds meer dat ik de lijn vond. Van wat warrige gedachten ontstond een duidelijk lijn.

De laatste stukken vlogen uit mijn vingers, die als bezetene over mijn toetsenbord vlogen... en ineens, een dag eerder dan in verwachtte vloog het laatste stuk, dat aan het begin van mijn verhaal eindigt, via de mail en kwam met zeer weinig feedback terug. Aan het einde, had ik onwaarschijnlijk veel geleerd en hadden mijn kritische vrienden steeds minder te redigeren..

Vanuit de mistige periode zag ik soms ineens een helder licht...

Maar zonder mijn kritische en komma-n**kende vriendin en "ER" verwijderende vriend, maar ook zonder de steun van vele andere lieve mensen om mij heen, was ik niet zover gekomen.

Ik heb gisteren mijn scriptie voor feedback verzonden...

Nu is het duimen, voor weinig feedback!

verrassing

Met de post kwam er ineens een verrassing voor mijn kinderen. Een envelop met 2 Sinterklaaskadootjes. De kinderen waren er stil van.

En toen de kadootjes uitgepakt waren , hadden ze geen tijd om een ander plekje te zoeken, maar moest het gelijk bekeken worden.