de stad in

Vorige week was het voor het eerst in jaren weer eens zover. Mijn moeder en ik gingen lekker samen de stad in. Om te winkelen voor kleding, vinden we mijn woonplaats erg makkelijk (ook omdat mijn moeder moeite heeft met het lopen van grote afstanden) Dus auto in de parkeer garage, onder de V&D en rondkijken maar!
Al sinds ik een klein meisje ben, ga ik regelmatig met mijn moeder winkelen. Van te voren bepalen we wat ik nodig heb en wat de budgetten van haar en mij zijn. De situatie was weer precies als toen ik een klein meisje was, ik had broeken nodig en mijn moeder had budget. Vroeger gingen we dan de hele Kalverstraat af en zo nodig ook de een stuk Nieuwe Dijk, bekeken alles en kochten op de terugweg wat we gezien hadden en waarvoor we gekozen hadden.
Zo hebben we eerst de opruiming van de V&D gekeken, maar besloten toen toch naar de Miss Etam gegaan, waar ik zeer goed geslaagd ben. 2 broeken, 2 hempjes, 1 trui/tuniek en een jasje en het allerleukste is, het is bijna allemaal met elkaar uit wisselbaar! En het grappigste: precies in budget!

Dus ik kan weer een doel 

van mijn lijstje afstrepen

#48. Mezelf een nieuwe 

outfit aan laten meten.

van wanorde naar administratie

Vandaag ben ik met mijn vader bezig geweest aan de administratie, Een van de dingen die we concreet aan zouden pakken is de kinderopvang-toeslag over 2011 opsturen. Aangezien we die papieren wel tegen kwamen maar het toeslag-formulier niet. Hebben we besloten de 2 dozen vol administratie uit te zoeken.

Dan krijg je daarna zo'n domino effect, want omdat we papieren tegen kwamen van de energie, keken we het mapje energie door en konden we een aantal verouderde papieren weg doen. Het zelfde geldt voor ziektekosten en belastingen. Ik had keurig de hele administratie vanaf 2000 in mijn lade.

Vanaf het moment dat ik ben gaan studeren, is mijn administratie ernstig versloft.. Ik heb niets weggedaan, wat belangrijk is, maar het was een wanorde...

Uiteindelijk hebben we de administratie van meer dan 2 dozen, want er lagen ook nog stapeltjes en bergjes op mijn bureau, terug gebracht naar een lade vol mapjes (waarvan ik er nog wel ooit een paar na moet lopen, maar dat is geen noodzaak) en een klein stapeltje lopende zaakjes.
Wat heb ik voltooit:
Ik heb de papieren opgestuurd naar de belastingdienst, over de kinderopvangtoeslag 2011
Ik heb de papieren in orde gemaakt voor de aanvraag van de WW
Ik heb een formulier ingevuld voor een van mijn pensioenfondsen
We hebben alle rekeningafschriften van de spaarrekeningen van de kinderen uit de envelop gehaald en op volgorde gelegd.
en ik heb 2 zakken vol papier weggedaan, waaronder afschriften van voor 2007, die bij mijn vader in de papierversnipperaar gaan.

Welke doelen heb ik hiermee behaald:
#35. Administratie op orde maken
#37. Kinderopvang toeslag opsturen naar de belastingdienst 2011

Ik zou mezelf trots moeten voelen... tja, dat is moeilijk... en eigenlijk zou ik nu energie moeten hebben om de rest van de chaos eens aan te pakken, maar ja... die heb ik niet.

Dank je wel lieve papa!
Zonder jou had ik nu nog in de chaos verkeerd!

de bodem

Wanneer weet je zeker dat je de bodem raakt?
Wanneer is het duidelijk dat je niet verder kan?
Wanneer zie je geen uitweg meer?
Wanneer zijn de oplossingen op?

Wat kan je dan nog doen?
Wie kan me nu nog helpen?
Hoe los ik dit nog op?
Hoe komt dit tot een goed einde?

Stilzitten heeft geen zin
Stilzitten is niet de oplossing
Dus ga ik door, want het moet
Ik ga door, zolang ik kan!

strand

Vorige week kwam ik tot een bijzondere ontdekking. Een kant die ik nog niet van mezelf kende. Afgelopen jaren hebben veel vakanties in het teken gestaan van wandelen van het Pieterpad en verkende we de beboste en groene Oostelijke kant van Nederland. Maar doordat we in het huis je van mijn peetoom en peettante mocht logeren, kwam ik ineens terug in de herinneringen van mijn jeugd. 

Dagen lang op het strand rondhangen. 

Als eerste op het strand aankomen

Stapel belegt brood mee (geen cent te makken) 

Bevroren flessen water mee

handdoeken en stoeltjes mee

scheppen, schepnetje, emmertje mee

en natuurlijk, zonnebrandcreme en een boek!

Ik kwam helemaal tot rust, beetje haken en een stukje lezen en zelfs een dutje. Genieten van de kinderen en kijken hoe de zee van eb tot vloed gaat. 

Tegen de tijd dat de zee bijna vloed is, ga ik de zee in. De golven beuken tegen mijn lijf en ik voel de onderstroming trekken aan mijn voeten. Ik geniet van het water wat tegen mij aan duwt en de stroming die mee wil trekken. De stroming zorgt ervoor dat mijn voeten dieper in het zand komen te staan, ze koele zandkorrels voelen bijna warm, bij de koude zee, maar de zee voelt niet koud op mijn verwarmde huis, , het is juist een fijne afwisseling op de mooie dag. 

Uiteindelijk zit ik in de branding, ik sta stil bij het moment en ik voel het schurende zand langs mijn benen, de schelpen om me heen, zoute spetters op mijn gezicht. Totaal bewust van het van me af laten glijden van de zorgen, het even genieten en stilstaan in het moment. Meerdere keren heb ik mijzelf afgevraagd of ik er al uit wilde en daar had ik geen antwoord op, wat is het goede moment om de zee uit te gaan als je geen agenda hebt. 

Wat wil ik eigenlijk... ?

wat wil IK! 

ik....

Ook daar in de zee had ik daar geen antwoord op, dus kruip ik weer terug in een boek, haak ik een stukje of zorg ik. En thuis komt er dan het leven weer op mijn bord terug. En dan probeer ik terug te denken aan dat moment in de zee, waarin het even alleen om mij draait... 

Doel #54. 10 boeken lezen

In de eerste weken van de vakantie heb ik met de kinderen en mijn liefste vriendinnenzussie Artis bezocht. Een heerlijke dag, mooi weer en ontspannen om je hen kijken. Maar voor we er waren heb ik haar een what's appje gestuurd. "Heb jij nog een vakantieboek voor mij te leen?" 

En zo kwam dit boek in mijn handen. 

En ik was voor we naar de kust gingen al begonnen, maar toen ik op een ochtend mijn haakwerk naar het strand vergeten was, heb ik hem helemaal uit gelezen. Wat is er lekkerder dan op je buik, op je handdoekje lekker  lezen. 

En toen ik hem uit had, bracht ik mijn vriendin op de hoogte, waarop een leuke berichten wisseling volgde. Net als het eindeloos op het strand en in de zee rondhangen, was het lezen van de zelfde boeken voor ons een goede jeugdherinnering. De jaren waarin we samen op vakantie gingen, namen we ieder het maximum aantal boeken uit de bibliotheek mee en lazen we niet alleen onze eigen boeken uit, maar ook elkaars boeken. En we spraken over de boeken, zonder dat iemand ons dat ooit gevraagd had. Onze eigen boekenclub. Iets wat dus na al die jaren niet voorbij gegaan is, maar wat er dus diep ingebakken zit. 

En daarnaast vond ik in het huisje waar we logeerden een klein boekje van een van mijn favoriete schrijfsters, maar een klein boekje is ook een boekje. Ze heeft me al snel in haar greep, als ik aan haar boeken begin. Terwijl ik zoek naar het plaatje van het boek, kom ik er achter dat ik een paar van haar boeken niet gelezen heb, die heb ik gemist. 

Dus deze vakantie is de stand 2/10! 

doel #95. Een grote reis maken met mijn gezin

Vandaag zijn we op reis geweest en voor mensen die niet vaak met de trein reizen is het best een wereldreis geweest. De buurvrouw had nog 2 dagkaarten over en met 2 railrunners daarbij konden we al gezin de hele dag door Nederland treinen.
Waar wil je dan naartoe? We wilden niet naar het strand, we wilden het liefste geen geld uitgeven en ik wilde niet teveel hoeven lopen, aangezien ik me van de week verstapt heb, en een flinke bekkenpijn heb (ik wist niet meer dat dat zo pijn deed)
De pech was, of was het een extra dimensie aan het reizen, dat het traject Almere-Weesp met bussen werd afgelegd. Al heel snel konden we zo de trein richting Schiphol in schuiven en sneller dan verwacht stapten we  midden in Schiphol uit. Robin mocht op zoek, via de borden, naar het panorama terras en daar hebben we een paar uur rondgehangen, gekeken in en naar vliegtuigen, gelegen op zitzakken, vragen gesteld en broodjes gegeten.

En toen was het nog vroeg, dus wat gaan we nu nog doen, we voelden er nog niet voor om naar huis te gaan. En zo belandden we in de trein naar Leiden, want daar waren we nog nooit geweest. Wat een levendige stad is dat zeg! De kinderen maakten zichzelf nat bij enorm leuke fontijntjes op een zonnig plein, maar we hadden geen droge kleding mee! Snel naar de zeeman, die al bijna sloot, om een droog shirt en topje te kopen voor bijna niets. En toen keken we verbaast om ons heen. Het was pas 17.00 en alles sloot al, dat is toch geen bruisende binnenstad? Omdat Riejanne naar de wc moest, belandden we in een falafel zaakje waar we verse patatjes pita brood en Falafel aten (dus ook vandaag een vega dag!)

En toen was het tijd om deze reis af te sluiten, met nog een avontuur op de trein wc en een ad-hoc beslissing om toch op Schiphol nog een ijsje te gaan eten. Het was al ver na bedtijd toen we thuis aankwamen en de kinderen gewassen moesten worden en schoon in hun bedje schoven. Het was nog lang onrustig van deze wereldreis!

Vandaag is weer een vegahapdag. De kinderen hadden geen zin om terug te moeten naar de supermarkt om vis of vlees te kopen, dus eten we broccolie met pasta (en lekker wat kaas en creme fraiche) 

De tomatensoep was ook al vegetarisch.. 

En ik heb heerlijke aardbeienjam gemaakt! Ik wilde het al heel lang eens proberen... en nu heb ik het gewoon eens gedaan en ik kan zeggen, het is heel lekker door de yoghurt!! 

#45. Kleine olifant weer op poten zetten

Nu ik een aantal weken rustig aan moet doen en ik moet doen wat ik leuk vind, is het moment aangebroken dat ik voor mijzelf bedenk wat ik met www.kleineolifant.nl wil. Een klein oproepje en ik heb alweer diverse opdrachtjes die passen onder kleine olifant. U vraagt - ik maak.
Naast het naaien, haak ik ook voor anderen. Mutsjes als kraamcadeautje en voor een lieve vriendin die aan de chemo moet gaan.

Het voelt fijn om nuttig te zijn, maar ik merk ook dat ik niet het tempo en de concentratie heb die ik van mezelf ken. Maar toch ga ik verder.. stapje voor stapje.. belangrijkste eerst.

Gisteren was ik bijna zover met knippen, dat ik de machines op tafel wilde zetten en ineens wordt er op het raam getikt. Een goede vriendin stond voor de deur met een werkje en spulletjes. Wat hebben we heerlijk zitten kletsen! Meestal kletsen we terwijl er toch oortjes in de buurt zijn, maar nu zonder en dat geeft toch een andere dimensie!

Vriendschap... heel waardevol.