Ik heb net afspraak 3 met Evy uitgelopen... mijn dooie punt kwam alweer een stuk later. Ik kon de zon op mijn rug voelen, door mijn donkere shirt heen, terwijl mijn voeten in een vast tempo door dreunden.
Toen ik mijn ogen open deed vanmorgen twijfelde ik enorm. Gisteren ben ik door een bevriende Fysio flink onder handen genomen, en terwijl het meestal meteen oplucht, was dat nu voornamelijk heel pijnlijk. Ik heb het gevoel dat ik er blauwe plekken van in mijn nek heb staan. Al had ik even het gevoel dat de aanhoudende hoofdpijn, die ik nu dus niet probeer te verdoezelen met pijnstillers in alle soorten en maten, iets minder scherp was. Toch heb ik het gevoel dat ik door een vrachtwagen ben overreden.
Na een klein kopje koffie heb ik toch de hardloop schoenen aangetrokken, het is natuurlijk pas voor 20 minuten en ben ik toch de wijk uit gelopen. Dit keer richting de manege.. voor het eerst eens wat anders..
Al lopende voelde ik de zon dus op mijn rug, ik zag veel honden met hun baasje en bedacht hoeveel honden en baasjes beter af zouden zijn als ze ook zouden gaan rennen... al is het maar 20 minuten, waarvan je de helft wandelt. Bijna weer thuis zag ik daarin tegen 2 baasjes die er uit zagen en zich gedroegen als dat ik denk dat baasjes en honden eruit zouden moeten zien.
Met een iets positievere kijk en een warm lijf kwam ik thuis aan. Tijd voor nog een kopje koffie en vanmiddag me maar eens gedragen zoals ik vind dat moeders zich horen te gedragen en de kinderen een flink eindje uitlaten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten