Zaterdag

En dan word ik wakker, op zaterdag morgen. De week is weer onvoorstelbaar snel voorbij gevlogen, maar ik heb deze toch wel weer met een redelijk goed gevoel af kunnen sluiten. Ik heb de week dan ook afgesloten met een glaasje wijn en goede gesprekken, zeer waardevol.
Zoals: "Is andere mensen willen helpen eigenlijk een egoïstische keuze" en "Is elk huwelijk tegen geld-problemen bestand?" en dan weet je soms gewoon dat het goed is.

En dan komt de volgende vraag om de hoek: "Ga ik rennen?" en ik heb de week positief afgesloten, dus durf ik mijn weekend ook met een uitdaging te beginnen
Meer dan 10 stappen terug, maar toch, ik heb gelopen en dat werkt toch enorm mindfull, een meditatie op niveau.
Ik ruik de herfst in de lucht (de herfst ruikt naar paddenstoelen, of ruiken paddenstoelen naar de herfst)
Ik voel de zon op mijn rug, die nog enorm haar best doet de wereld warm te maken
Ik adem en ik voel mijn longen vullen met lucht en ik bedenk elke keer weer: wat vind ik buiten zijn lekker, maar waarom is de drempel dan zo hoog?

Ik hoop toch echt als mijn scriptie af is, dat ik mijn laptop wat makkelijker los kan laten. Terwijl ik de meeste uren niet eens actief aan mijn scriptie werk.. maar dat is een ander gevecht!

Vol met goede gedachten , start ik dit weekend. Over 2 uurtjes zijn mijn kinderen alweer hier, de rust was welkom, maar ik ben blij als ik ze even mee kan nemen... de natuur in?

Soap

Ik heb weer stappen genomen, op een nieuw pad.
Ik vond het doodeng, om een nieuwe plek binnen te lopen, niemand te kennen en me dan ook weer kwetsbaar op te stellen. Ik had het heen en weer overwogen, maar ik had voor mijzelf geen keuze. Hoe kan ik iets laten slagen, als ik niet werk aan de punten die aan de basis liggen van mijn ... tja hoe beschrijf ik dat.

Ik mag geen falen zeggen, want ik heb niet gefaald, ik heb alles gegeven wat ik had.
Ik mag geen fout zeggen, want ik ben niet in mijn eentje verantwoordelijk voor de situatie.
Ik mag geen...
Ik moet geen..
Ik wil!
Ik wil geen negativiteit aangeven... want het is geen negatief punt van mij. Het is een leer punt voor mij. Een les die ik mezelf nu wil leren en waar ik sterker van wil worden.

Ik ben met warme handen opgevangen en krijg de ruimte die ik nodig heb en het vertrouwen, het vertrouwen wat ik in mijzelf niet meer had. Maar vertrouwen kan alleen groeien op eerlijkheid.

Heel langzaam voel ik mijn vertrouwen groeien. Mijn vertrouwen in mensen om mij heen, vertrouwen in mijn handelen en het vertrouwen in de toekomst. Heel voorzichtig zie ik die toekomst en het vertrouwen wat ik erin mag hebben, het vertrouwen wat ik erin wil hebben.

Mijn vertrouwen maakt met sterk en kwetsbaar tegelijkertijd.

Ik hoop dat de mensen bij wie ik met kwetsbaar laat zijn, niet mijn vertrouwen beschamen. Maar ik wil nou eenmaal vertrouwen hebben in de mensen en dat ze zien dat ik het beste met iedereen voor heb. Ik hoop dat meer mensen vertrouwen hebben... ik bedoel het niet kwaad, maar ben wel eerlijk.

Mijn vertrouwen is als een zeepbel, kleurrijk en onvoorspelbaar hoe sterk het kan zijn, maar wees voorzichtig, het is ook zo kwetsbaar.

Het schooljaar is weer begonnen

dus eigenlijk geen tijd is weer erg toepasselijk. Ik moet nu echt eens die scriptie afschrijven en tijd investeren in mijn nieuwe klas.

Ik wil per slot van rekening toch nu wel afstuderen!

foto uitdaging: Donker

foto uitdaging: Donker: In de hal van de feestlocatie hing ineens het colbert van de Bruidegom, met zijn prachtige corsage... Ik kon er niet aan voorbij lopen....

een nieuw schooljaar

Als je mij een jaar terug had gevraagd, hoe de wereld er uit zou zien, was het een ander beeld dan wat ik nu heb, ongetwijfeld! Maar terug kijken op oude dromen heeft geen zin. Ik wil in het hier en nu staan en kijken hoe ik nu verder kan om mijn doelen te halen.

Allereerst: Ik heb net een mailtje naar een docent gestuurd over een werkstuk wat we opgestuurd hebben, en niets meer over gehoord hebben. Ik wil de bevestiging dat het voldaan is, dan kan ik mijn minor afronden, als doel afsluiten!

En dan komt straks het uur van de waarheid: ik ga weer verder met mijn scriptie! Ik heb wat ideetjes opgedaan, maar de eerste stappen zetten is moeilijk en ik heb er gelijk alweer van wakker gelegen (dat is niet handig)

En dan de grootste aardverschuiving: het rooster van de kinderen is veranderd! Ze gaan nu 5 dagen in de week tot 14.00 naar school. Ze eten alle dagen een broodje op school en kunnen nu op 3 middagen afspreken met vriendjes!
Ik ben benieuwd of het brengt wat we ervan hopen!

De cirkel is nu rond

Zaterdag ochtend, ik heb het huis al 23 uur voor mij alleen en na een onstuimige week was dat een heel welkome situatie. Even alleen zijn, even doen wat ik wil en voornamelijk even niet doen wat er moet voor anderen. Even ik zijn... ik!

Ik zet een kopje koffie voor mijzelf, en neem daarvoor lekker de "speciale" koffie die ik van lieve moeder van school gekregen heb. Ik ruik de geur en vraag me af hoe je zoiets eigenlijk op de foto zou kunnen zetten. Ik herinner mezelf daarbij als klein meisje, bij mijn Oma in de keuken, die in een zilverkleurige koffie kan, met een losse filter houder en een filterzakje met daarin schepjes koffie (daarmee mocht ik dan helpen), water kookte op het gasfornuis en dan voorzichtig opschonk... Als klein meisje vond ik die geur al machtig...
Maar ik dwaal af!

Ik heb mijn doelen lijst even doorgekeken en de doelen #22/23/24 waren meer van het zelfde. Koken uit de kookboeken van Jamie Oliver, maar juist een boek waar ik de laatste maanden wel eens iets uit gekookt heb, stond er niet tussen. Ik heb die 3 doelen samen getrokken en het doel naar beneden bijgesteld, het gaat om de intentie. Ik heb dat mede gedaan, omdat ik nu niet in de situatie ben om boodschappen te doen op het niveau van Jamie Oliver, en ik wel heel creatief met eten bezig ben en zal moeten zijn.

Doel #22 staat in de kolom Multimedia en is nu geworden 20 weken foto uitdaging voltooien 4/20 en daarvoor heb ik een aparte pagina aangemaakt met daarop de foto's  http://fotouitdagingeva.blogspot.nl/

Die vriendin, die het leuke idee voor dit soort uitdagingen aandraagt, is deze week een van mijn Engelen, samen met haar Liefde. Deze week ben ik gestart met vragen, vragen om iets waar we het bij voorkeur niet over hebben. Ik kom het in grote mate te kort en Zij hebben eens benoemt misschien iets te kunnen betekenen. Het is eng, maar bij hun heb ik toch de eerst stap gezet om kwetsbaar te zijn en de vraag die ik liever niet stel te uiten. Ze ontvingen me met open armen en al kunnen zij niet alles oplossen, de vorm die we gevonden hebben, past er goed bij. Het belang van 1 van mijn kinderen, staat voor hen nu even in de spotlight. En zijn behartigen dat belang nu even. Een gelukkigere moeder kan je me niet maken.
"Dank je wel dat ik me zo veilig mag voelen bij jullie om dit te vragen"

Doel #23 is nu verschoven naar Persoonlijk en is: Leren mediteren. Van de week heb ik lang gesproken met mijn Broer. Hij heeft op een moment voor zichzelf keuzes gemaakt in het leven en is daarvoor een pad gaan bewandelen. Al gaandeweg dat pad, kom je op kruispunten. Die punten heeft hij benut om bewust de richting te kiezen die voor hem goed is. Daarbij komt veel mediteren, wat in de moderne wereld ook wel Mindfullnes genoemd kan worden.
Ik was zo blij om met hem te kunnen praten, met hem te kunnen delen en gewoon te zijn, op dat balkon, kijkende naar die meeuwen. De rust die hij nu uitstraalde en de filosofie over het omgaan met emoties (emoties, zijn niet negatief, ze zijn wat ze zijn en ze mogen er zijn, maar welke invloed laat ik het hebben) en zijn directe aardse hulp, heeft mij weer kracht gegeven. kracht om door te gaan.

Terwijl ik weg liep bij hem vandaan, om hem iets later ergens anders weer te ontmoeten, keek ik omhoog in het trappenhuis... het licht, de eindeloze trappen. En ik zag mezelf: ik sta nu beneden, onder aan de trap, maar ik zie wel weer het licht boven en ik ga rustig aan, op mijn tempo die trappen weer beklimmen, op weg naar het licht!

" de cirkel is nu rond "

(een quote uit Demo 48 van V&V Tilgenkamp)