bezinning en ontwikkeling

Afgelopen periode ben ik weer op zoek gegaan naar een nieuwe manier van bezinnen. Eigenlijk is het totaal niet nieuw, maar het is voor mij een nieuw pad wat ik insla en waar ik mijn zinnen op gezet heb.
Vorig jaar om deze tijd haalde ik mijn energie uit het trainen voor de Cityrun Almere voor Metakids, waardoor ik onbewust leerde mijn grens te bepalen en op mijn eigen kracht te varen. Doordat mijn galblaas stenen in het eten gooide is dat nu niet de manier van mediteren die op mijn pad ligt.

Ik wil niet hangen in het "Is dit alles" gevoel wat Doemaar decennia terug al beschreef. Wat moet ik dan doen om daar uit te komen en daar iets mee te doen.
Aan mijn werk ligt het niet. Ik vind in mijn werk een uitdaging en het maakt juist dat ik wil knokken voor de toekomst. Werk geeft perspectief en dat is mijn houvast.

Ik ben bewust bezig met het onderkennen van mijn gevoelens. Wat voel ik en waarom en wat wil ik ermee doen. Een van de moeilijkste dingen die daarachter dan vandaan komen is het waar komen die gevoelens vandaan. Niet dat ik alles uit wil pluizen en graven, maar wel dat ik mijn leven meer in eigen hand kan nemen en leer luisteren naar mijn sterke intuïtie en gevoel. Het is zo verleidelijk om deze twee namelijk weg te redeneren en te luisteren naar wat mijn verstand denkt dat anderen vinden dat ik zou moeten doen.

Dit levert natuurlijk schommelingen op, ik ben zoekende en op pad, maar de weg heb ik nog niet elke dag te pakken. Het struinen door het bos kost zoveel meer energie, dan het wandelen over een geplaveid pad. Ondertussen probeer ik letterlijk en figuurlijk te genieten van het bos. Op een rustige zondag loop ik zonder mijn gezin in het bos en zie ik hertjes, voel de zon op mijn gezicht en de warmte die ik daar in het bos krijg.

Gelukkig heb ik veel momenten waarbij ik warmte voel, van meer en minder verwachtte kanten voel ik vriendschap en de liefde die dat geeft. Niet dat een ieder daarbij continue mijn hand moet vast houden, maar wel de kleine dingen in het leven, zoals het delen van een songtekst, waarbij je van elkaar de hele geschiedenis weet.

Zo kreeg ik van een paar prachtmeiden een avond "de Dijk", waarbij we tijd te kort hadden om bij te praten maar zoveel deelden. Deze oude mannen op het podium gaven mij zoveel oude dromen en hoopvolle gedachten terug. (Doel #87. Naar de Dijk!)

Een andere steun en toeverlaat in complexe zaken nam me laatst ook mee naar een Salsafeestje. We waren weer de dames ipv van moeder en het leek of de tijd tien jaar had stil gestaan, behalve dat iedereen er toch wat ouder uit was gaan zien. (Doel #89. Naar een salsa feestje)

Maar als het er op aan komt ga ik toch varen op mijn eigen kracht.

Zand

Soms lijkt het me door de vingers te glippen

De tijd
Mijn meisje wordt zo snel nu groot en zelfstandig
Mijn jongen die nu al richting puberteit begint te gaan
De zomer was ineens veranderd in herfst en nu alweer dik midden in de winter, gelukkig volgt de lente. Al vrees ik dat het onverwacht ineens lang kan duren, net als afgelopen jaar.
Week na week vliegt weg, waardoor de maanden elkaar in een snel tempo opvolgen.
Bij mijn doelen sta ik niet stil, daarvoor gaat de tijd te snel

de grip
Grip op het tastbare in mijn huis en mijn leven
Maar zeker ook op het ongrijpbare
Het moment
Dat ene ogenblik
Iets van geluk
Een stukje kracht
De glimp van wat had kunnen zijn

en
De energie
Die je krijgt van leuke dingen
Uit de liefde
Van de vriendschap
Door het geluk
Met het bezig zijn

Maar gelukkig behoud ik tot nu toe mijn verstand waarmee ik besef
Wat vriendschap me geeft
Wat de tijd me zal bieden in het voorbij gaan
Dat de momenten toch weer zullen stralen
En elke nieuwe dag een nieuwe kans

maar... voor het dag wordt, zal het eerst nacht zijn.

als jij het niet meer weet  in het donker van je hoofd  ze laten weinig heel  van waar je in gelooft  hoe de tijd ook raast  we moeten erdoorheen  als jij het niet meer weet  je bent niet alleen  Hou me vast - Huub van der Lubbe

long time no see

Afgelopen weken heb ik weinig van mijzelf laten horen. Naast dat werken veel tijd en energie kost, zijn er nogal wat dingen gaande in het gezin, waardoor ik moeite houdt met het bewaken van mijn grenzen.
Ik ben bewust bezig met mijn grenzen en zeg regelmatig "nee" maar alsnog is het makkelijk om er overheen te gaan. Vooral als het om het welzijn van de kinderen gaat.
Mijn lijf roept dus al weer regelmatig tot stop, door middel van Migraine of verkoudheid.
Vooral in mijn hoofd is het door alle veranderingen druk... en dan is het enige wat werkt.... rust...

Ondertussen ben ik wel met doelen bezig. Ik bak regelmatig met heerlijke appeltjes uit de moestuin van de buren zandkoek van Jamie Oliver met appeltjes erop. Ik kook wekelijks wel een keertje vegahap

Verder heb ik een eerste diner voor belangrijke mensen geplant.

Om wel mijn rust af te dwingen of te pakken, haak ik weer meer, lees ik boeken uit de bieb of als e-boek op mijn foon... Sinds de 50 tinten is er een heel scala aan vrouwvriendelijke boeken boven komen drijven, waarvan maar een deel echt leuk is. Dat is wel makkelijk met de bieb... niet leuk is meteen weer terug, wel terug is de rest van een serie reserveren.

maar een echte stap in mijn herstel zou eigenlijk zijn: hardlopen... misschien moet ik maar eens wat maatjes gaan vinden voor een vast rondje hobbelen door het groen... morgen gelijk maar voorstellen aan een vriendin...

Dankbaar

#19. 50 keer vegetarisch eten
Van de week hadden we zoveel lekkere groente, dat ik besloot om er gewoon geen groente bij te maken. Dus witlof met kaas, mais op de kolf en opperdoezen. Het viel de kinderen niet eens op dat er geen vlees bij zat.

#73. 10 mensen een bedankje sturen voor de steun tijdens de studie
Ik had een bijzonder weekend voor de boeg met bijzondere vriendinnen. Zonder dat ze me regelmatig op de koffie verwachten of we persé samen uit gaan, luisteren ze naar alle verhalen en staan ze me bij met raad en daad. We schrijven al 10 jaar samen en zo verschillend als we zijn, zo sterk maakt het ons samen.
Zij verdienden eigenlijk een van de grootste bedankjes van mijn lijstje, maar om ze nou allemaal een kaartje te sturen. En wat moet ik ze dan schrijven.
Ineens zag ik het voor me: deze dames met hun wijze woorden kon ik vangen in een symbool. De Uil.

Van vilt, knoopjes en naald en draad heb ik voor deze dames een uiltje gemaakt. Op de eerste ochtend dat we compleet waren (op het moment dat iedereen er was, die zou komen, een drietal waren er jammer genoeg niet bij door omstandigheden) heb ik hen dit gezegd en ze uitgedeeld.

Een bijzonder moment... net als deze vriendschapsband niet in woorden te vangen.


en zo zijn de uiltjes terecht gekomen....

Oogstfeest

Op een of andere manier komt het er niet van om regelmatig naar de biologische markt te gaan. Het heeft er ook mee te maken dat ik een koopjes jager heb moeten worden en dat er altijd wel iets is.

Maar het oogstfeest sla ik niet over. Omdat Robin zeilles heeft is hij niet mee. Wat een heerlijkheden zijn er weer te vinden en leuke ideeën voor knutselen en koken. Ook komen weer weet altijd weer bekenden tegen.

Met op het moment dat we pompoen gingen uitzoeken, werd ze gestoken door een wesp. Eerder waren we juist zo trots dat ze kalm bleef staan met de wesp om haar heen, maar onverwacht had hij toch haar hand te pakken. De meneer van de groentekraam was allert en haalde meteen een pompje waarmee je het gif eruit zuigt.
Toen had ze wel een traktatie verdient. Een warme maïs kolf met zout en boter.

We zijn thuis gekomen met twee pompoenen, twee  pastinaken en twee maïskolven. .. en ik kan me uitleven in de keuken!

Quilten

Ik heb in mijn doelen lijst staan dat ik quilten voor de bedden van mijn kinderen wilde maken. De oplettende lezer, is erachter gekomen dat ik dat anders heb opgelost. Dat kan en dat mag, het zijn tenslotte mijn doelen en ik beoordeel ze.
Toch kreeg ik een poosje terug de opmerking dat mijn sprei toch echt geen Quilt is. Daar heb ik niet op gereageerd, wat voegt het toe. Of ben ik nu te kort door de bocht?

Toch vrat zo'n opmerking aan me, want mijn doel was wel Quilten geweest. En op een hersenloze dag ben ik toch eens gaan experimenteren met Quilten.

Zo'n 60 zeshoekjes uitgeknipt, op volgorde gelegd en in elkaar gestikt. Ik maak het mezelf niet meteen makkelijk ofzo. Het resultaat valt mee! Het strijken van alle naadjes was rampzalig, dat wel en de afmeting viel tegen. Het is nu ongeveer groot genoeg voor een tafelloper of een babybed, en mijn kinderen zijn al lang geen baby's meer en de kans dat ik hier wel nog een baby verwacht is vrij klein.

Ik heb het dus maar even aan de kant gelegd en wacht geduldig af tot ik weet wat ik er wel mee wil.

Hebben jullie een idee of tips?

Inspiratie

Ik kreeg van lieve buren, terwijl ik alleen even het oud papier bij hen in de bak deed, een schaal pruimen. Omdat ze vrij rijp zijn, moest ik er snel iets mee verzinnen. Het eerste wat me te binnen schoot was taart!

Aangezien ik in mijn hoofd had dat Jamie Oliver een passend recept had, haalde ik al mijn boeken uit de kast (en dat is inmiddels een grote stapel!) Na lang zoeken kwam ik wel wat recepten tegen, maar die gaven me niet wat ik zocht. Dus ben ik meerdere recepten gaan combineren... en wat is er nou lekkerder dan een kruising van Jamie en Eva!

Uit de oven komen de heerlijkste geuren... die ik met een klodder slagroom zo bij een kopje koffie ga oppeuzelen. (Ik heb een zandgebak bodem, gecombineerd met appeltjes en pruimen in suiker en citroen)

Dit keur ik goed als koken uit Jamie...

Ik kreeg ook een witte pompoen. Daarover kon ik niet zoveel vinden. Wel vond ik fantastische recepten voor prei en kip... Nou dan gooi ik er gewoon stiekem wat pompoen bij. Wedden dat het dan ook goed smaakt. Ben benieuwd wat mijn aan schuivers ervan vinden....