bezinning en ontwikkeling

Afgelopen periode ben ik weer op zoek gegaan naar een nieuwe manier van bezinnen. Eigenlijk is het totaal niet nieuw, maar het is voor mij een nieuw pad wat ik insla en waar ik mijn zinnen op gezet heb.
Vorig jaar om deze tijd haalde ik mijn energie uit het trainen voor de Cityrun Almere voor Metakids, waardoor ik onbewust leerde mijn grens te bepalen en op mijn eigen kracht te varen. Doordat mijn galblaas stenen in het eten gooide is dat nu niet de manier van mediteren die op mijn pad ligt.

Ik wil niet hangen in het "Is dit alles" gevoel wat Doemaar decennia terug al beschreef. Wat moet ik dan doen om daar uit te komen en daar iets mee te doen.
Aan mijn werk ligt het niet. Ik vind in mijn werk een uitdaging en het maakt juist dat ik wil knokken voor de toekomst. Werk geeft perspectief en dat is mijn houvast.

Ik ben bewust bezig met het onderkennen van mijn gevoelens. Wat voel ik en waarom en wat wil ik ermee doen. Een van de moeilijkste dingen die daarachter dan vandaan komen is het waar komen die gevoelens vandaan. Niet dat ik alles uit wil pluizen en graven, maar wel dat ik mijn leven meer in eigen hand kan nemen en leer luisteren naar mijn sterke intuïtie en gevoel. Het is zo verleidelijk om deze twee namelijk weg te redeneren en te luisteren naar wat mijn verstand denkt dat anderen vinden dat ik zou moeten doen.

Dit levert natuurlijk schommelingen op, ik ben zoekende en op pad, maar de weg heb ik nog niet elke dag te pakken. Het struinen door het bos kost zoveel meer energie, dan het wandelen over een geplaveid pad. Ondertussen probeer ik letterlijk en figuurlijk te genieten van het bos. Op een rustige zondag loop ik zonder mijn gezin in het bos en zie ik hertjes, voel de zon op mijn gezicht en de warmte die ik daar in het bos krijg.

Gelukkig heb ik veel momenten waarbij ik warmte voel, van meer en minder verwachtte kanten voel ik vriendschap en de liefde die dat geeft. Niet dat een ieder daarbij continue mijn hand moet vast houden, maar wel de kleine dingen in het leven, zoals het delen van een songtekst, waarbij je van elkaar de hele geschiedenis weet.

Zo kreeg ik van een paar prachtmeiden een avond "de Dijk", waarbij we tijd te kort hadden om bij te praten maar zoveel deelden. Deze oude mannen op het podium gaven mij zoveel oude dromen en hoopvolle gedachten terug. (Doel #87. Naar de Dijk!)

Een andere steun en toeverlaat in complexe zaken nam me laatst ook mee naar een Salsafeestje. We waren weer de dames ipv van moeder en het leek of de tijd tien jaar had stil gestaan, behalve dat iedereen er toch wat ouder uit was gaan zien. (Doel #89. Naar een salsa feestje)

Maar als het er op aan komt ga ik toch varen op mijn eigen kracht.

Zand

Soms lijkt het me door de vingers te glippen

De tijd
Mijn meisje wordt zo snel nu groot en zelfstandig
Mijn jongen die nu al richting puberteit begint te gaan
De zomer was ineens veranderd in herfst en nu alweer dik midden in de winter, gelukkig volgt de lente. Al vrees ik dat het onverwacht ineens lang kan duren, net als afgelopen jaar.
Week na week vliegt weg, waardoor de maanden elkaar in een snel tempo opvolgen.
Bij mijn doelen sta ik niet stil, daarvoor gaat de tijd te snel

de grip
Grip op het tastbare in mijn huis en mijn leven
Maar zeker ook op het ongrijpbare
Het moment
Dat ene ogenblik
Iets van geluk
Een stukje kracht
De glimp van wat had kunnen zijn

en
De energie
Die je krijgt van leuke dingen
Uit de liefde
Van de vriendschap
Door het geluk
Met het bezig zijn

Maar gelukkig behoud ik tot nu toe mijn verstand waarmee ik besef
Wat vriendschap me geeft
Wat de tijd me zal bieden in het voorbij gaan
Dat de momenten toch weer zullen stralen
En elke nieuwe dag een nieuwe kans

maar... voor het dag wordt, zal het eerst nacht zijn.

als jij het niet meer weet  in het donker van je hoofd  ze laten weinig heel  van waar je in gelooft  hoe de tijd ook raast  we moeten erdoorheen  als jij het niet meer weet  je bent niet alleen  Hou me vast - Huub van der Lubbe